Τα χρόνια της αθωότητας

[ 17 ] γάµους. Την παράνοια που εµφανιζόταν κάθε δεύτερη γενιά στους Τσίβερς τουΌλµπανι, µε τους οποίους τα εξαδέλφια τους από τηΝέα Υόρκη πάντα αρνούνταν να παντρευτούν, µε την καταστροφική εξαίρεση της καηµένης της Μεντόρα Μάνσον που, όπως όλοι γνώ- ριζαν…αλλά, στο κάτω κάτω, η µητέρα της ήταν µια Ράσγουερθ. Εκτός από αυτό το δάσος των γενεαλογικών δέντρων ο κύριος Σίλερτον Τζάκσον είχε, ανάµεσα στους στενούς κροτάφους του και κάτωαπό την απαλή σκέπη των ασηµένιων µαλλιών του, ολόκληρο αρχείο για τα περισσοτέρα σκάνδαλα και µυστήρια που έβραζαν κάτωαπό την αδιατάραχτη επιφάνεια της νεοϋορκέζικης κοινωνίας τα τελευταία πενήντα χρόνια. Οι γνώσεις του είχαν τόσο βάθος και η µνήµη του ήταν τόσο ακριβής, ώστε µάλλον ήταν ο µοναδικός άνθρωπος που µπορούσε νασου πει ποιος ήταν πραγµατικάοΤζού- λιους Μπόφορτ, ο τραπεζίτης, και τι είχε απογίνει ο ωραίος Μποµπ Σπάισερ, ο γηραιός πατέρας της κυρίας Μάνσον Μίνγκοτ, που εξα- φανίστηκε µυστηριωδώς (µαζί µε ένα µεγάλο χρηµατικό ποσό) ένα χρόνο µετά το γάµο του, την ίδια µέρα που µια όµορφη σπανιόλα χορεύτρια, η οποία ξετρέλαινε το κοινό στην παλιάΌπερα στοΜπά- τερι, έπαιρνε το πλοίο για την Κούβα. Αλλά αυτά τα µυστήρια, όπως και πολλά άλλα, ήταν σφαλισµένα βαθιά στην καρδιά του κυρίου Τζάκσον. Και δεν ήταν µόνο η οξύτατη αίσθηση τιµής που τον εµπό- διζε να επαναλάβει οτιδήποτε του είχαν εµπιστευθεί, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι ηφήµη τουως διακριτικού ανθρώπου αύξανε τις ευκαιρίες του να ανακαλύπτει ό,τι ήθελε να µάθει. Γι’ αυτό ολόκληρο το θεωρείο της λέσχης παρακολουθούσε µε εµφανή προσµονή, ενώ ο κύριος Σίλερτον Τζάκσον επέστρεφε τα κιάλια στον Λόρενς Λέφερτς. Για µια στιγµή παρατήρησε βουβά την οµάδα που κρεµόταν από τα χείλη του µε τα γαλακτώδη, γαλάζια