Τα χρόνια της αθωότητας

[ 12 ] χυσαρκία είχε από καιρό κάνει αδύνατη την παρουσία της στηνΌπε- ρα, αλλά που πάντα την εκπροσωπούσαν τις βραδιές της µόδας κάποια από τα νεότερα µέλη της οικογένειάς της. Απόψε στο µπρο- στινό µέρος του θεωρείου καθόταν η νύφη της, η κυρία ΛόβελΜίν- γκοτ, και η κόρη της, η κυρία Ουέλαντ. Και λίγο πιο πίσω από τις ώριµες κυρίες µε τα χρυσοκέντητα µπροκάρ, καθόταν µια νεαρή κοπέλα ντυµένηστα λευκάµε ταµάτια καρφωµένα εκστατικάστους εραστές της σκηνής. Καθώς το «M’ama» της Μαντάµ Νίλσον υψω- νόταν θριαµβευτικά πάνωστη σιωπηλή αίθουσα (τα θεωρεία πάντα έπαυανναµιλούνκατάτηδιάρκειατουΤραγουδιούτηςΜαργαρίτας), έναθερµόρόδινο χρώµα έβαψε ταµάγουλα της κοπέλαςως τις ρίζες των ξανθών µαλλιών της και απλώθηκε στην καµπύλη του νεανικού της στήθους, που το κάλυπτε ένα σεµνό τούλινο µπούστο στερεω­ µένο µε µία και µοναδική γαρδένια. Εκείνη έστρεψε το βλέµµα στην τεράστια ανθοδέσµη από κρινάκια στα γόνατά της, και ο Νιούλαντ Άρτσερ είδε τα ακροδάχτυλά της µε τα λευκά γάντια να αγγίζουν απαλά τα λουλούδια. Ανάσανε µε τη µαταιοδοξία του ικανοποιηµέ- νη και τα µάτια του επέστρεψαν στη σκηνή. Δεν είχε γίνει καµία οικονοµία στα σκηνικά και όλοι παραδέχο- νταν ότι ήταν πολύωραία, ακόµα και εκείνοι που γνώριζαν τις Λυρι- κές σκηνές τουΠαρισιού και της Βιέννης. Ησκηνή απ’άκρηως άκρη, ως τα φώτα της ράµπας, ήταν καλυµµένη µε ένα σµαραγδένιο πρά- σινο ύφασµα. Στο µέσο συµµετρικοί όγκοι πρασινάδας, φτιαγµένοι από µαλλί και περιτριγυρισµένοι από στεφάνια του κροκέ, σχηµάτι- ζαν µια βάση από θάµνους σε σχήµα πορτοκαλιάς, οι οποίοι ήταν όµως διακοσµηµένοι µε µεγάλα ροζ και κόκκινα τριαντάφυλλα. Γι- γάντιοι πανσέδες, πολύ µεγαλύτεροι από τα τριαντάφυλλα, ξεφύ- τρωναν από την πρασινάδακάτωαπό τις τριανταφυλλιές. Εδώκι εκεί