Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων

P A U L A U S T E R 10 Αρκετά χρόνια μετά την εξαφάνισή του κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες σχετικά με το τι του είχε συμβεί, ωστόσο καμία από τις σχετικές εικασίες δεν οδήγησε σε κάτι χειρο- πιαστό. Οι πιο ευλογοφανείς –ότι είχε αυτοκτονήσει ή πέσει θύμα εγκληματικής ενέργειας– στάθηκε αδύνατον είτε να επιβεβαιωθούν είτε να καταρριφθούν, εφόσον πτώμα δεν βρέθηκε ποτέ. Άλλες εκτιμήσεις για τη μοίρα του Έκτορ ήταν πιο ευφάνταστες, πιο αισιόδοξες, πιο συμβατές με τα ρομα- ντικά υπονοούμενα μιας τέτοιας υπόθεσης. Σύμφωνα με μιαν από αυτές, είχε επιστρέψει στην πατρίδα του, την Αρ- γεντινή, και ήταν πλέον ιδιοκτήτης ενός μικρού επαρχιακού τσίρκου. Σύμφωνα με μιαν άλλη, είχε προσχωρήσει στο Κομ- μουνιστικό Κόμμα και εργαζόταν με ψευδώνυμο ως οργανω- τής των εργατών του γαλακτοκομικού τομέα στη Γιούτικα της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με μιαν άλλη, πάλι, περνούσε τις μέρες του χωμένος στα μπαρ, άλλος ένας άστεγος της Ύφεσης. Αν ο Έκτορ ήταν πιο διάσημος, οι ιστορίες το δίχως άλλο θα επέμεναν. Θα είχε συνεχίσει να ζει σε όσα λέγονταν γι’ αυτόν, θα μετατρεπόταν σταδιακά σε μιαν από κείνες τις συμβολικές φυσιογνωμίες που κατοικούν στην γκρίζα ζώνη της συλλογικής μνήμης, μια αναπαράσταση της νιότης και της ελπίδας και των φριχτών γυρισμάτων της τύχης. Ωστόσο τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, γιατί η αλήθεια ήταν ότι η καριέρα του έληξε τη στιγμή που ο Έκτορ είχε μόλις αρχίσει να αφήνει το στίγμα του στο Χόλιγουντ. Είχε εμφανιστεί πο- λύ αργά ώστε να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του στο έπακρο και δεν είχε μείνει αρκετά ώστε να αφήσει μια βαθύτερη εντύπωση του ποιος ήταν και τι μπορούσε να κάνει. Πέρασαν λίγα χρόνια ακόμη και σιγά σιγά ο κόσμος έπαψε να τον σκέ- φτεται. Ως το 1932 ή 1933, ο Έκτορ ανήκε σε ένα χαμένο σύ-