Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων

P A U L A U S T E R 28 χαίο θάνατο και απρόβλεπτες πράξεις του Θεού. Με τον κα- θηγητικό μισθό μου και τις περιστασιακές αμοιβές που έπαιρνε εκείνη ως ανεξάρτητη κειμενογράφος, η Έλεν κι εγώ πάντα πασχίζαμε να τα φέρουμε βόλτα. Οποιαδήποτε στιγμή ως τότε, χίλια παραπανίσια δολάρια θα είχαν τεράστια σημασία για μας. Τώρα είχα το πολλαπλάσιο των χιλίων αυτών δολαρίων και δεν είχαν απολύτως καμία αξία. Όταν εξαργύ- ρωσα τις επιταγές, έστειλα τα μισά χρήματα στους γονείς της Έλεν, ωστόσο εκείνοι μου τα επέστρεψαν, ευχαριστώντας με για τη χειρονομία και διαβεβαιώνοντάς με ότι δεν τα ήθελαν. Αγόρασα καινούριο εξοπλισμό για την παιδική χαρά στο σχο- λείο του Τοντ, δώρισα βιβλία αξίας δύο χιλιάδων δολαρίων και την καλύτερη αμμοδόχη της αγοράς στον παιδικό σταθ- μό του Μάρκο, και ανάγκασα την αδερφή μου και τον σύζυ- γό της, που ήταν δάσκαλος μουσικής, να δεχτούν μια μεγά- λη συνεισφορά σε μετρητά από το Ταμείο Θανάτου Τσίμερ. Αν υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι στην οικογένειά μου στους οποίους μπορούσα να δώσω χρήματα θα το είχα κάνει, αλλά οι γονείς μου δεν ζούσαν πια, και εκτός από την Ντέ- μπορα δεν είχα άλλα αδέρφια. Ξεφορτώθηκα άλλο ένα τσου- βάλι καθιερώνοντας μια υποτροφία στο όνομα της Έλεν στο Κολέγιο Χάμπτον: Ταξιδιωτική Υποτροφία Έλεν Μάρκαμ. Η ιδέα ήταν πολύ απλή. Κάθε χρόνο, ένα χρηματικό επίδομα αριστείας θα δινόταν σε έναν τελειόφοιτο των ανθρωπιστικών επιστημών. Τα χρήματα έπρεπε να ξοδευτούν σε ένα ταξίδι, αλλά πέραν αυτού δεν υπήρχαν κανόνες, κανένας όρος, κα- μία προϋπόθεση να εκπληρωθεί. Τον νικητή θα επέλεγε μια εναλλασσόμενη επιτροπή καθηγητών από πολλά διαφορε- τικά τμήματα (ιστορίας, φιλοσοφίας, αγγλικής φιλολογίας και ξένων γλωσσών) και εφόσον η υποτροφία χρησιμοποιού-