Το όνειρο του Οδυσσέα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ 11 στό παντελόνι και µαύρο σακάκι. Εξακολουθούσε να είναι όµορφη, αλλά αυτή τη φορά ήταν προκλητική. Όχι µόνον για την υποτίµηση που περιείχαν τα λόγια της. Κυρίως, για τον τρόπο που ανασήκωσε το αριστερό φρύδι πάνω από το βαµµένο της βλέφαρο, σε µια έκφραση ανάµεικτη από µοµφή και οίκτο. Ήταν το σηµάδι ότι σ’ αυτόν τον αιώνιο αγώνα κυριαρχίας ανάµεσα στο αρσενικό και το θηλυκό είχε υπερβεί το κρίσιµο µεταίχµιο. Είχε πάρει θριαµβευτικά το πάνω χέρι. Ίσως όµως να ήταν ακόµα χειρότερα. Σ’ αυτόν τον διαφορετικό τόνο, στην απόχρωση της φωνής της, διέ­ κρινε την αρχή της πτώσης του. Ο Στέφανος είχε συµπληρώσει δυο δεκαετίες στο Τµήµα Κοινωνικής Ιστορίας και Φιλοσοφίας. Ήταν η ψυχή του. Ανήσυχος και µε µια έντονη κοινωνικότητα, που αποδεί­ χτηκε πολύτιµη για να ανεβεί γρήγορα όλες τις βαθµίδες της κλίµακας. Πριν από αρκετά χρόνια η κατάκτηση της θέσης του κοσµήτορα της Σχολής Φιλοσοφικών και Κοι­ νωνικών Σπουδών χαιρετίστηκε ως µια µεγάλη νίκη. Χά­ ραξε µια προοδευτική και εκσυγχρονιστική πορεία σε µια παραδοσιακή σχολή. Χρησιµοποιώντας το κύρος και τις προσβάσεις στα ποικιλώνυµα κέντρα εξουσίας, δηµιούργη­ σε νέα αντικείµενα. Έφερε καινούργιο αίµα και αντιλήψεις. Ανέπτυξε την έρευνα και τα µεταπτυχιακά προγράµµατα. Το επόµενο βήµα ήταν η εκλογή του ως αντιπρύτανη. Θεωρή­ θηκε το επιστέγασµα µιας αξιοζήλευτης πορείας που ήταν το παράδειγµα της πόλης. Και η θητεία εκείνη έµπαινε τώρα στο µικροσκόπιο της δικαιοσύνης.