Το μέλι το θαλασσινό

13 Ε κατό δισεκατομμύρια ακούραστοι νευρώνες. Κάποιοι από αυτούς μεταφέρουν μια πληροφορία από άλλα κύττα- ρα, κάποιοι τις επεξεργάζονται, άλλοι δίνουν εντολές ασταμάτητα. Τι να είναι; Μήπως φως; Όχι, όχι. Ο αμφιβληστροειδής δεν έχει δεχτεί κανένα φωτεινό ερέθισμα. Σκοτάδι. Ήχος; Λες να είναι ήχος; Ούτε αυτό. Το ακουστικό νεύρο δεν διεγέρ- θηκε από κανένα κύμα. Νανουρίζεται πάλι από τη σιωπή, βουλιάζει στη θάλασσα του ασυ- νείδητου. Ένα κύμα. Μια μικρή σπρωξιά από τον οσφρητικό βολβό. Φτάνει στην ακτή του εγκεφαλικού φλοιού. Ταράζονται τα διεγερμένα οσφρη- τικά κύτταρα. Μυρωδιά. Είναι μια μυρωδιά! Ανοίγει τα μάτια. Ξέρει πως είναι μια καινούργια μέρα. Βαριέται. Βρίσκει παρηγοριά στον υπνοξύπνο της – από παιδί το λέει έτσι. Σ’ αυτή την κατάσταση ελέγχει τις σκέψεις της, ελέγχει και τα όνειρα. Τα ανακατεύει, δίνει προτεραιότητες, επεμβαίνει στην εξέλιξή τους. Τέλεια! Είναι η κυρίαρχος των ονείρων! Το σπίτι βρισκόταν στους λόφους, πάνω από τη θάλασσα. Μόνο του, κρυμμένο από χιλιάδες λεμονιές, που της άρεσε να τις λέει λεμονόδεντρα γιατί ήταν τεράστιες, πολύ μεγαλύτερες από όσο γί- νονται συνήθως. Χιλιάδες; Αυτή έτσι νόμιζε τότε. Πιθανότατα ήταν