Το δεξί χέρι

10 Μ Α Ν Ω Λ Η Σ Α Ν Δ Ρ Ι Ω Τ Α Κ Η Σ πάνω από τις ικανότητες, τις γνώσεις και την ποιότητα του χαρακτήρα μου. Αυτή είναι η δυσάρεστη αλήθεια και είμαι σε θέση να τα λέω σήμερα δημόσια αυτά, με την ασφαλή απόσταση του χώρου και του χρόνου που μας χωρίζει από τη μαύρη σελίδα της σύγχρονης ιστο­ ρίας μας. Αν αναρωτιέστε γιατί διάλεξα αυτή τη χρονι­ κή συγκυρία για να μιλήσω, δεν έχω πειστική απάντηση να σας δώσω. Για ένα διάστημα φοβόμουν ότι θα εξέ­ θετα τη Σωτηρία, άλλες πάλι φορές ένιωθα ότι όλα είναι μάταια. Μακάρι να ήμουν έτοιμος νωρίτερα, αλλά δεν νομίζω ότι θα είχε διαφορά αν το έκανα ένα ή τρία χρόνια πριν – το κακό έγινε. Όμως μετανιώνω οικτρά που δεν μίλησα την κατάλληλη στιγμή, όταν γινόμουν μάρτυρας όλων εκείνων των θλιβερών γεγονότων. Σιώ­ πησα ενώ γύρω μου έβλεπα καθαρά, με διευθύνσεις και ονόματα, τη διαφθορά, τους εκβιασμούς, τη σαπίλα και την ανικανότητα του πολιτικού και διοικητικού προσω­ πικού της χώρας, και ζητώ δημόσια συγγνώμη. Όλα ξεκίνησαν με την ακραία εύνοια της τύχης, αυτής της μεθυσμένης μάγισσας, που ήρθε με τη μορφή μιας σπάνιας γνωριμίας να με τοποθετήσει τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος, εμένα τον πιο επιπόλαιο από τους επιπόλαιους, τον πιο απερίσκεπτο από τους απερίσκε­ πτους. Η τύχη το ήθελε να πρωταγωνιστώ από τη μια στιγμή στην άλλη δίπλα σε ανθρώπους που ασκούσαν εξουσία στην κεντρική πολιτική σκηνή και να έχω τη μοναδική ευκαιρία να επηρεάσω τα πράγματα σε βαθ­ μό δυσανάλογα μεγάλο ως προς την επάρκειά μου. Δεν