Το δεξί χέρι

9 1 Ο νομάζομαι Πέτρος Χρήστου, διετέλεσα σύμβουλος της πρώτης ελληνίδας πρωθυπουργού και μετανιώ­ νω δημόσια που δεν κατάφερα να αποτρέψω μια από τις μεγαλύτερες εθνικές τραγωδίες της πρόσφατης ελ­ ληνικής ιστορίας. Έχουν γραφτεί πολλά για μένα κι έχω γίνει θέμα σε αμέτρητες συντροφιές, καθώς μια εποχή το όνομά μου έγινε συνώνυμο του εθνικού κομπογιαν­ νίτη, αλλά τώρα ήρθε η δική μου σειρά να μιλήσω. Θα το κάνω μ’ αυτόν τον μάλλον παλιομοδίτικο τρόπο, γιατί έχω διαρρήξει διά παντός τις σχέσεις μου με το ίντερνετ. Η πικρή αλήθεια είναι ότι έβαλα κι εγώ βαθιά το χέρι μου στο μέλι της εξουσίας και δεν κατόρθωσα να αντισταθώ σε τίποτα από αυτά που περιγελούσα όταν ήμουν πολύ νεότερος. Μπορεί να μην είμαι ο άμεσα υπεύθυνος για ό,τι συνέβη πριν από πέντε χρόνια, στο διάστημα εκείνης της μεγάλης και επώδυνης εθνικής κρίσης, αλλά οι ευθύνες μου είναι παραπάνω από δε­ δομένες, καθώς δέχτηκα αψήφιστα να παίξω τον σημα­ ντικότατο ρόλο που μου ανέθεσαν, έναν ρόλο που χωρίς αμφιβολία δεν μου άξιζε, έναν ρόλο που ήταν πολύ