Τέσσερα διά τέσσερα

A R N E D A H L 16 Μετά έριξε τριγύρω μια ματιά σε αυτό που έμοιαζε, κατα­ πώς φαινόταν, με υπόγειο γυμναστήριο για κάποιον που προ­ σποιούνταν τον παράλυτο. Δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Η κλειστοφοβία εμπόδιζε την αναπνοή του Μπέργερ. Τον κατέκλυσε εκείνος ο τρόμος, όπως τότε στο Κου Τσι. Έπρεπε να πάρει αέρα. Όρμησε έξω από τη σμπαραλιασμένη πόρτα, κατάφερε να πηδήξει πάνω από το θανάσιμο χαντάκι, πίεσε τον εαυτό του, με την ενέργεια που του έδινε ο πανικός, να περάσει από όλα τα στενότερα τμήματα του περάσματος, έφτασε χωρίς να έχει πάρει μιαν ανάσα στη σκάλα, ανέβηκε τρέχοντας, έφτασε στο ψεύτικο δωμάτιο του ανάπηρου, ανέβηκε και τ’ άλλα σκαλιά του πρώτου υπογείου με φόρα και μετά πήρε μία από τις βα­ θύτερες ανάσες της ζωής του. Το γλυκό χαμόγελο της καλοκαιρινής νύχτας είχε αρχίσει να προβάλλει μέσα από το σκοτάδι. Ο Μπέργερ κάθισε σε μια πέτρα και ένιωσε τη νύχτα να χαμογελάει σαρκαστικά. Δεν ήταν να γίνουν έτσι τα πράγματα. Για μια σύντομη στιγμή είχε δύο οικογένειες, μια παλιά και μια καινούργια. Είχε όλα όσα ποθούσε μπροστά του. Είχε επι­ τέλους πατήσει στη γη. Και ένα εξάμηνο μετά αιωρούνταν σ’ έναν χώρο κενότερο από όσο ποτέ άλλοτε. Ως σύμβουλος ασφαλείας. Επί το απλούστερον, ιδιωτικός ερευνητής. Σκέφτηκε τα δίδυμα αγόρια του. The still point of the turning world – Το σταθερό σημείο ενός περιστρεφόμενου κόσμου.* Δω­ δεκάχρονα πλέον. Τα είχε πάρει πίσω. Είχαν γυρίσει πίσω. Η αμείλικτη φωνή της πρώην συμβίας του αντήχησε στην καλοκαι­ ρινή νυχτιά: Χέστηκα αν είσαι επιχειρηματίας τώρα, μπάτσος * Βλέπε το σημείωμα του μεταφραστή στο τέλος.