Στο δάσος

38 T A N A F R E N C H τι με μαύρο στράπλες βελούδινο φόρεμα και έναν επιβλητικά γοητευτικό παίκτη του ράγκμπι ονόματι Tζέρι. Στην πραγ­ ματικότητα ήταν δεύτερος ξάδερφός της και ευτυχισμένος στον γάμο του, όμως ήταν υπερπροστατευτικός απέναντι στην Κάσι και δεν είχε καμία αντίρρηση να την κοιτάζει με λατρεία για μία βραδιά, αν κάτι τέτοιο θα βοηθούσε την εξέλιξη της καριέρας της. Ύστερα απ’ αυτό οι φήμες κόπασαν και ο κόσμος μάς άφησε λίγο πολύ στην ησυχία μας, κάτι που βόλευε και τους δυο μας. Σε αντίθεση με την εντύπωση που δίνει, η Κάσι δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικό άτομο, όπως ακριβώς κι εγώ. Είναι γεμάτη ζωντάνια και πετάει έξυπνες ατάκες και μπορεί να πιάσει κουβέντα με τον οποιονδήποτε, αν όμως μπορούσε να επιλέξει, θα προτιμούσε τη δική μου συντροφιά από μια με­ γάλη παρέα. Κοιμόμουν συχνά στον καναπέ της. Το ποσοστό των επιτυχιών μας στις υποθέσεις που μας ανέθεταν ήταν καλό και ανέβαινε. Ο Ο’Κέλι έπαψε να απειλεί να μας χωρίσει κάθε φορά που αργούσαμε να διεκπεραιώσουμε το χαρτομά­ νι. Ήμασταν παρόντες στο δικαστήριο όταν τελικά ο Γουέιν κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας (« Γαμώτο , ρε φίλε!»). Ο Σαμ Ο’Νιλ σκάρωσε μια δεξιοτεχνική μικρή καρικατούρα των δυο μας ως Μόλντερ και Σκάλι από τα X-Files (ακόμη την έχω κάπου) και η Κάσι την κόλλησε στο πλάι του υπολογιστή της, δίπλα σ’ ένα αυτοκόλλητο που έλεγε: ΚΑΚΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ! ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΤΟΝΑΤ! Όταν το ξανασκέφτομαι, νομίζω πως η Κάσι ήρθε στη ζωή μου την κατάλληλη στιγμή. Η αστραφτερή, ακαταμάχητη εικό­ να που είχα για το Τμήμα Ανθρωποκτονιών πριν έρθω να δουλέψω εδώ δεν περιλάμβανε πράγματα όπως ο Κουίγκλι, τα κουτσομπολιά ή οι ατέλειωτες, επαναλαμβανόμενες ανα­ κρίσεις ναρκομανών με λεξιλόγιο έξι λέξεων και τραχιά προ­ φορά που θυμίζει τροχό οδοντιάτρου. Είχα φανταστεί μια ζωή