Germania: Σκοτεινό Βερολίνο (pocket)

[ 13 ] 1 Κυριακή, 7 Μαΐου 1944 Ή ρθαν να με πάρουν, πέρασε σαν αστραπή η σκέψη από το μυα­ λό του. Όταν η σκέψη σιγά σιγά κατακάθισε μέσα του και άρχι­ σε νασκέφτεται τις συνέπειες, οΟπενχάιμερ τυλίχτηκε ενστικτωδώς στο πάπλωμα. Όμως ήταν πολύ αργά. Ο απρόσκλητος επισκέπτης ήταν κιόλας στο δωμάτιό του. Λόγω της συσκότισης, από το παρά­ θυρο δεν έμπαινε η παραμικρή ακτίνα φωτός στο στενόχωρο δια­ μέρισμα. Ο εισβολέας δεν ήταν άλλο από μια σκιά, που στεκόταν ακριβώς απέναντι από το κρεβάτι. Μισοκοιμισμένος, άπλωσε το χέρι του προς τη σύζυγό του, όταν ξαφνικά ένιωσε την ένταση στο σώμα της Λίζας. Είχε ανακαθίσει και δεν τολμούσε ούτε να ανασάνει. Ωστόσο, έξω επικρατούσε ησυχία. Ο διαπεραστικός ήχος των σειρήνων δεν έσκιζε το σκοτάδι, οι κινη­ τήρες των βομβαρδιστικών δεν δονούσαν τον αέρα, το απόμακρο κροτάλισμα των αντιαεροπορικών δεν ακουγόταν. Δεν ήταν λοιπόν οσυναγερμός που είχε τρομάξει τηΛίζα. ΑρχικάοΟπενχάιμερστρά­ φηκε με απορία προς τη γυναίκα του, μέχρι που αντιλήφθηκε και εκείνος τον ξένο, ο οποίος βρισκόταν πολύ κοντά στο κρεβάτι. Η απροσδιόριστη μορφή στεκόταν εκεί ήσυχα, ανέπνεε κανονι­ κά. Μια σπίθα χόρεψε στο σκοτάδι, κινήθηκε προς τα πάνω και με­ ταμορφώθηκε σε φλογάτη κηλίδα όταν ο εισβολέας ρούφηξε. Από τη μεριά που δεν υπήρχε κάτι άλλο εκτός από το ζοφερό κενό του δωματίου τους ήρθε ο καπνός του τσιγάρουπάνωστονΟπενχάιμερ.