Η πρώτη εμφάνιση

[ 14 ] Με αγριοκοίταξε. «Γιατί δεν θέλεις ν’ανέβεις;» «Έχω τους λόγους μου. Δεν μπορώ μια φορά να έχω τους λόγους μου; Είναι η πρώτη και τελευταία χάρη που σου ζητάω». «Και τι θέλεις να γίνει, Δημητράκη; Δεν θα καλύψουμε το Φεστιβάλ εφέτος; Δική μας“αποκλειστικότητα”κι αυτή;» Σιχαίνομαι τα αστεία του. «Νομίζω ότι ο Σπηλιώτης αρκεί» είπα. «Θα τα βγάλει πέρα μια χαρά». «Ο Θάνος; Θα γράψει κριτική ο Θάνος;» «Έχει ξαναγράψει –» «Με δουλεύεις; Πριν από δέκα χρόνια; Εκείνες τις αηδίες;» «Η κριτική είναι σαν την οδήγηση, κούκλε μου, σαν το κολύ­ μπι. Μιαφορά να τα μάθεις... Περιγραφή θα κάνει περισσότερο, ένα σχόλιο για την πλοκή, ένα για τους ηθοποιούς, μετρημένα πράματα – ούτε αναλύσεις ούτε φιλοσοφίες. Όταν κατέβουν οι ταινίες στην Αθήνα, κι άμα με το καλό βρουν αίθουσα, τις παρα­ λαμβάνω εγώ». «Και κριτική ο Θάνος, και ρεπορτάζ ο Θάνος; Θα τα φορτώ­ σουμε όλα στην πλάτη του;» «Δεν παθαίνει τίποτε, μη φοβάσαι». «Ρωτάς κατ’αρχάς αν θέλει ο ίδιος;» «Τον ρώτησα ήδη. Δεν έχει αντίρρηση αν πρόκειται για μια εξυπηρέτηση, εφάπαξ. Θα ταβρούμε οικονομικά. Κάτι θακόψεις από μένα, κάτι θα δώσεις σ’εκείνον – θα σου ’ρθει μία η άλλη». Γυάλισε πάλι το μάτι του. «Θες να πεις ότι κάθισες και τα κουβέντιασες όλα αυτά μαζί του προτού τα κουβεντιάσεις μαζί μου;»