Πράκτορας δίχως άδεια 2: Η τελευταία στιγμή

[ 31 ] Ο Σαμ τού έριξε ένα σκοτεινό βλέμμα. «Μόνο στο διαμέ- ρισμά μου κι εδώ». «Οπότε τι ’ναι όλα αυτά τα κλειδιά;» «Είναι απλά… έχουν μαζευτεί με τα χρόνια, εντάξει; Στα- μάτα να με κατακρίνεις». Επιτέλους βρήκε το σωστό κλειδί. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε, ακολουθούμενος από τον Κίερον και την Μπεξ. «Μπράντλεϊ;» φώναξε. «Ο Σαμ είμαι. Έφερα μαζί τον Κίερον και την Μπεξ». Καμία απάντηση. «Μπράντλεϊ, είσαι εδώ;» Πάλι τίποτα. « Ίσως βγήκε έξω» είπε με επιφύλαξη ο Κίερον. Ο Σαμ συνέχισε κατά μήκος του μικρού διαδρόμου και άνοιξε την πόρτα που έβγαζε στο καθιστικό, με τον Κίερον και την Μπεξ ακριβώς πίσω του. Το φως του απογευματινού ήλιου έμπαινε μέσα από τα μεγάλα παράθυρα, φωτίζοντας το κορμί τουΜπράντλεϊ, που ήταν σωριασμένο μπρούμυτα στο ξύλινο πάτωμα.