Πράκτορας δίχως άδεια 2: Η τελευταία στιγμή

[ 30 ] στην επιτρεπόμενη ταχύτητα κυκλοφορίας. Επίσης έλεγχε διαρκώς όλους τους καθρέφτες του αυτοκινήτου. Ο Κίερον δεν ήταν βέβαιος αν οδηγούσε απλά προσεκτικά ή αν βρι- σκόταν σε διαρκή εγρήγορση σε περίπτωση που κάποιος τους ακολουθούσε. Ίσως λιγάκι κι απ’ τα δύο. Υποπτευόταν πως, ύστερα από κάποιον καιρό, όλα όσα διδάσκονταν οι πράκτο- ρες τους γίνονταν δεύτερη φύση. Ζούσαν έχοντας διαρκώς τον νου τους για πράγματα που απέκλιναν από την κανονι- κότητα: προειδοποιήσεις πως ο κόσμος τους μπορεί ξαφνικά να ερχόταν τα πάνω κάτω. Ήταν λιγάκι σαν να ήσουν σκριμάς ή emo σε μια πόλη που δεν εκτιμούσε όσους ντύνονταν ή συμπεριφέρονταν διαφο- ρετικά, σκέφτηκε μελαγχολικά. Τόσο ο ίδιος όσο και ο Σαμ είχαν συνηθίσει να έχουν τον νου τους για σημάδια ότι άλλοι έφηβοι κοντά τους ετοιμάζονταν να τους τραμπουκίσουν: ν’ αρχίσουν να τους βρίζουν, να τους κυνηγήσουν ή ακόμη και να τους επιτεθούν. Κάποια στιγμή η Μπεξ πάρκαρε, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από το οικοδομικό τετράγωνο που βρι- σκόταν το διαμέρισμα της Κόρτνεϊ. «Άντε λοιπόν» είπε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. «Πάμε να δούμε σε τι κατάσταση είναι». Ο Σαμ τούς οδήγησε στο εσωτερικό και ανέβηκε πρώτος τις σκάλες μέχρι το διαμέρισμα όπου έμενε η αδερφή του. Ψαχούλεψε στην τσέπη του κι έβγαλε μια αρμαθιά κλειδιά. Ο Κίερον τον παρακολουθούσε έκπληκτος να τα ξεδιαλέγει αναζητώντας το σωστό. « Έτσι, από περιέργεια δηλαδή, σε πόσα μέρη μένεις;» ρώτησε τον φίλο του.