Πέπλο σιωπής

S T U A R T N E V I L L E 8 σίτες σκοτώνονταν να αγοράσουν, μέχρι που χτύπησε η οικονο- μική κρίση. Τα δυο πρώτα χρόνια, ο Ρέιμοντ το μοιραζόταν με μια σύζυγο που σχεδόν δεν είχε γνωρίσει, πόσο μάλλον αγαπή- σει. Ήταν πεθαμένη από καιρό και δεν του είχε λείψει ούτε στιγμή. Έβαλε το κλειδί στην τσέπη του. Το γκαζόν του έμοιαζε με το αξύριστο σαγόνι κανενός μεθύστακα. Χρόνια είχε να το κουρέψει. Ο γείτονάς του, ένας άντρας ονόματι Χιουζ, είχε σταματήσει πια να ζητάει από τον Ρέιμοντ να το κουρέψει και το έκανε ο ίδιος ανά μερικές εβδομάδες. Σύντομα, με την άνοι- ξη, το γρασίδι θα άρχιζε να μεγαλώνει ξανά. Όχι ότι είχε πια σημασία για τον Ρέιμοντ. Άφησε το αυτοκίνητό του στο ιδιωτικό δρομάκι του, έκλεισε την αυλόπορτα πίσω του και άρχισε να περπατάει. Το Vauxhall Corsa δεν είχε περάσει έλεγχο, ούτε είχε πληρωμένα τέλη. Είχε να το οδηγήσει μήνες. Μετά από λίγα λεπτά, έφτασε σε μια ελαφριά κατηφόρα, στη Σάνισαϊντ Στριτ, πέρασε μπροστά από το μίνι μάρκετ και τα εστιατόρια που πουλούσαν κινέζικο φαγητό σε πακέτο, και έφτασε στο Άναντεϊλ Εμπάνκμεντ. Απέφυγε να κοιτάξει στα μάτια τους μαθητές και τις νοικοκυρές που συνάντησε στον δρόμο. Στη γέφυρα δίπλα στο ποτάμι, περίμενε στη διάβαση να ανάψει πράσινο για να περάσει απέναντι. Σαν καλό παιδί. Ο Ρέιμοντ είχε μάθει εδώ και καιρό να είναι καλό παιδί, ήσυχος, να δείχνει σεβασμό, να τηρεί τους κανόνες όταν βρισκόταν εκτός σπιτιού. Να μην τραβάει την προσοχή. Μόλις διέσχισε τα σκοτεινά αργοκίνητα νερά και πέρασε στην πλευρά του Στρανμίλις, βάδισε νότια, κατά μήκος της όχθης του ποταμού, κάτω από τα κάτισχνα κλαδιά των δέντρων που ήταν ακόμη γυμνά από τον χειμώνα. Άφησε πίσω του την καινούργια Λυρική Σκηνή και συνέχισε, περνώντας μπροστά από τις πολυ-