Ο τόπος των μυστικών (Pocket)

[ 10 ] ζει σαν να πήρε πίπα σε κάποιον με χάλια σημάδι –η Χόλι καταλαβαίνει από το πονηρό λοξό βλέμμα της ότι τα λέει κυρίως για να δει την Μπέκα να κοκκινίζει–, και τότε πια το αυτοκίνητο έχει απομακρυνθεί. Η Χόλι τελειώνει το παγωτό της και γέρνει προς τα πίσω, κρατιέται από τις αλυσίδες της κούνιας, τα μαλλιά της σχεδόν αγγίζουν το χώμα, κοιτάζει τις άλλες, ανάποδα και λοξά. ΗΤζούλια έχει ξαπλώσει ανάσκε- λα πάνω στο γύρω γύρω όλοι και το στριφογυρνάει αργά με τα πόδια της· το παιχνίδι τρίζει, ένας ράθυμος, σταθερός ήχος, κατευναστικός. Δίπλα της, η Σελίνα, ξαπλωμένη μπρούμυτα, ψαχουλεύει τεμπέλικα τη σακούλα με τα ψώνια της, αφήνοντας την Τζουλς να κάνει τη δουλειά. Η Μπέκα έχει περάσει χέρια πόδια στο μονόζυγο, γλείφει το παγωτό της με την άκρη της γλώσσας της λίγο λίγο, για να δει πόση ώρα μπορεί να το κρατήσει. Πάνω από τον φράχτη, φτάνει στα αυτιά τους η φασα- ρία από την κίνηση και αντρικές φωνές. Ο ήλιος και η απόσταση μαλα- κώνουν τον θόρυβο. «Δώδεκα μέρες έμειναν» λέει η Μπέκα και τσεκάρει αν οι υπόλοι- πες χαίρονται γι’αυτό. Η Τζούλια υψώνει το χωνάκι της σαν σε πρόποση· η Σελίνα τσου- γκρίζει μαζί της χρησιμοποιώντας ένα τετράδιο Μαθηματικών. Η τεράστια χαρτοσακούλα δίπλα στις κούνιες βρίσκεται στην άκρη του μυαλού της Χόλι, και αποτελεί πραγματική απόλαυση ακόμα κι όταν δεν τη σκέφτεται. Θέλεις να χώσεις τη μούρη και τα χέρια σου μέσα, να νιώσεις αυτή την αίσθηση αμόλυντου, την αίσθηση καινούρ- γιου στα δάχτυλά σου και βαθιά στη μύτη σου: γυαλιστερό ντοσιέ με κρίκους, με γωνίες αφάγωτες, ασορτί κομψά μολύβια τόσο μυτερά που μπορούν να σε τρυπήσουν, ένα σετ γεωμετρίας με κάθε μικροσκο- πική του γραμμούλα ξεκάθαρη και άφθαρτη. Κι άλλα πράγματα φέτος: κίτρινες πετσέτες, αφράτες και τυλιγμένες με κορδέλα· ένα κάλυμμα κρεβατιού, με φαρδιές άσπρες και κίτρινες ρίγες, που γυαλίζει μες στην πλαστική συσκευασία του.