Ο λυτρωτής

J O N E S B O 24 «Πριόνι». Η πόρτα έκλεισε με πάταγο πίσω του. Έπεσε στα γόνατα και συνέχισε την προσευχή που άφησε στη μέση η μητέρα του. Κάνε να ζήσει, Θεέ μου. Σακάτεψέ τον, αλλά κάνε να ζήσει. Ο Θεός είχε τη δύναμη να κάνει τέτοια πράγματα. Αν ήταν το θέλημά Του. Ένιωσε ότι κάποιος τον παρατηρούσε, άνοιξε τα μάτια και βρέθηκε πάλι πίσω στο παρισινό μετρό. Στο κάθισμα απέναντί του είδε μια γυναίκα με σφιγμένα σαγόνια και κενό, κατάκοπο βλέμμα, που άλλαξε κατεύθυνση αμέσως μόλις συνάντησε το δικό του. Ο δείκτης των δευτερολέπτων στο ρολόι του μετατοπί­ στηκε προς τα εμπρός με ένα μικρό τίναγμα. Επανέλαβε από μέσα του τη διεύθυνση. Μετά ψηλάφησε τον σφυγμό του. Φυσιο­ λογικός. Ένιωθε σαν μεθυσμένος, αλλά ελαφρά. Κατά τα άλλα, δεν αισθανόταν ούτε ζέστη ούτε κρύο, ούτε φόβο ούτε ευχαρί­ στηση, ούτε ικανοποίηση ούτε απογοήτευση. Το τρένο άρχισε να ελαττώνει ταχύτητα. Σταθμός Σαρλ ντε Γκολ Ετουάλ. Έριξε μια τελευταία ματιά στη γυναίκα απέναντί του. Τον κοίταζε πάλι, αλλά ήταν σίγουρος ότι, αν τύχαινε να τον συναντήσει ποτέ ξα­ νά, έστω κι αργότερα το ίδιο βράδυ, δεν θα τον αναγνώριζε. Σηκώθηκε από τη θέση του και στάθηκε δίπλα στην πόρτα. Τα φρένα άφησαν έναν μακρύ, παραπονεμένο θρήνο. Αποσμητι­ κό λεκάνης και φρέσκα ούρα. Ελευθερία. Άπιαστη για τον ανθρώπινο νου όσο και μια μυ­ ρωδιά. Οι πόρτες του βαγονιού άνοιξαν αυτόματα. Ο επιθεωρητής Χάρι Χόλε κατέβηκε από το βαγόνι στην αποβά­ θρα, κοντοστάθηκε και ανάσανε τον ζεστό, υπόγειο αέρα διαβά­ ζοντας τη διεύθυνση στο χαρτάκι που κρατούσε. Άκουσε τις πόρτες να κλείνουν και ένιωσε στην πλάτη του το ρεύμα αέρα όταν ξεκίνησε πάλι ο συρμός. Προχώρησε προς την έξοδο. Ένα διαφημιστικό ταμπλό πάνω από τις κυλιόμενες σκάλες τον πλη­ ροφορούσε ότι υπήρχε τρόπος να αποφύγει κανείς τα κρυολογή