Ο κλέφτης των ποδηλάτων

| 11 B ρισκόμαστε στα περίχωρα του Κάμπο ντέι Φιόρι, κρησφύ­ γετου αρχαίων κλεφτών, αλλά και σύγχρονων, εκατό φορές περισσότερων μάλιστα. Βία ντέι Μπαουλάρι, Βία ντέι Κορο­ νάρι, Βία ντελ Τσίνκουε. Εδώ είναι τα λημέρια, τα σπίτια, οι ταβέρνες, τα μπαρ, τα μαγαζιά, τα κρησφύγετα, τα μπορντέ­ λα, τα στέκια των κλεφτών. Πήγα στην Πιάτσα ντελ Μόντε, για να βρω το όμορφο ποδήλατο που έχασα χθες. Δεν το έχασα ακριβώς, μου το πήραν σχεδόν μέσα από τα χέρια, μόλις πάτησα το κατώφλι ενός υποδηματοποιείου. Γύρευα μαύρο βερνίκι παπουτσιών. Μάταια το είχα αναζητήσει στα καταστήματα της Βία ντέλα Σκρόφα. Μετά, στην Πιάτσα Να­ βόνα, μου ήρθε η φαεινή ιδέα να ρωτήσω έναν πωλητή σπό­ ρων και φυντανιών πού, σε ποια αποθήκη ή σε ποιο μαγαζί, θα μπορούσα να βρω ένα κουτί βερνίκι. Μ’ έστειλε στη Βία ντέι Μπαουλάρι. Η διαίσθησή μου μου ’λεγε να μην πάω. Ωστόσο πήγα, γιατί δεν είχα χρόνο γι’ άλλο ψάξιμο και το χρειαζόμουν. Πίσω από τον πάγκο του, ο αναθεματισμένος πωλητής μού απάντησε πως βεβαίως και είχε μαύρο βερνίκι, αλλά ότι δεν το έβρισκε σωστό να του μιλώ από το κατώφλι. «Ελάτε μέσα, δεν πιστεύω να θέλετε να σας το φέρω εκεί». Έτσι λοιπόν, μπήκα, αφήνοντας το ποδήλατο δίπλα στη βιτρίνα. Δεν είχα κάνει καλά καλά δυο βήματα προς το μέρος του, όταν ένα κλεφτόμουτρο εμφανίστηκε στον δρό