Ο άχρηστος Δημήτρης

1 Τον Δημήτρη τον γνώρισα στο σπίτι ενός Λάκη, τον Φεβρουά- ριο του ’ 74 . Ήταν Κυριακή, αργά το απόγευμα και θυμάμαι ότι όλη την ημέρα την είχα περάσει στο κρεβάτι, προσπα- θώντας να ζεσταθώ κάτω από τις κουβέρτες. Το ισόγειο της οδού Ιουλίου Σμιθ στο Θησείο, το πρώτο διαμέρισμα που έπιασα στην Αθήνα, δεν είχε κεντρική θέρμανση και η σόμπα, που άναβε από το πρωί, κατάφερνε να ανεβάζει μόνον τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Μπορεί να μην το έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής, αλλά το ιδιαίτερο χα- ρακτηριστικό του καιρού, κάτι που το είχαν όλοι παρατη- ρήσει και το συζητούσαν, εκείνους τους τελευταίους μήνες, ήταν οι νεροποντές και οι καταιγίδες που ξεσπούσαν μόλις σχολάγαμε το Σάββατο και κόπαζαν όταν ξανάρχιζε η δου- λειά τη Δευτέρα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, την ώρα που σκοτείνιαζε, στα- μάτησε να βρέχει κι αποφάσισα να ντυθώ και να κατέβω στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ο Λάκης έμενε τότε στο δώμα μιας πολυκατοικίας, επάνω στην πλατεία. Στον ενά-