Ούτε λέξη

E R I C R I C K S T A D 16 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ λειές, που τριγύριζε με ένα ημιφορτηγό, στην ανοιχτή καρότσα του οποίου κροτάλιζαν κάθε λογής ηλεκτροκίνητα εργαλεία και στα πλαϊνά έγραφε: ΔΟΚΙΜΗ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ. Ο Νεντ Πρίτσερ. Αν και δεν ήταν αυτό το όνομα με το οποίο κυκλοφορούσε τότε. Η Λόρα πρέπει να ξαφνιάστηκε που τον είδε. Όχι επειδή δεν ήταν ο αδερφός της, αλλά γιατί, πριν από δεκαέξι μήνες, ο τύπος είχε εξαφανιστεί από την πόλη χωρίς να περάσει να παραλάβει μια επιταγή εκατόν πενήντα δολαρίων στο όνομά του για διάφορες μικροδουλειές που είχε κάνε γι’ αυτούς. Ίσως η Λόρα να νόμισε ότι ο Πρίτσερ είχε έρθει επιτέλους να πάρει τα χρήματά του. Ο Ραθ ήταν ο πρώτος που έφτασε στη σκηνή του εγκλήματος και στα χρόνια που μεσολάβησαν είχε φανταστεί κάθε πιθανό σενάριο που μπορεί να παίχτηκε σ’ εκείνο το κατώφλι. Φτάνο- ντας, βρήκε την κεντρική πόρτα ορθάνοιχτη. Και τη μοκέτα μουσκεμένη από μια λίμνη αίματος. Ο τοίχος, ένας μακάβριος πίνακας του Πόλoκ, κηλίδες και σταξίματα. Η Λόρα ήταν πεσμένη μπροστά στην εσωτερική σκάλα σε μια χυδαία στάση: με τα πόδια ανοιχτά, αφύσικα καθηλωμένα κάτω από τον κορμό, το πρόσωπό της χαρακωμένο, στραμμέ- νο στο πλάι σαν από ντροπή. Με σπασμένο τον λαιμό. Το αίμα της είχε ποτίσει τόσο πολύ την παχιά μοκέτα, άλλοτε άσπρη σαν φρέσκο χιόνι, που πλατσούριζε όταν πατούσες πάνω. Η Λόρα είχε βιαστεί άγρια, με αντικείμενα διαφορετικά από αντρικό μόριο, αν και τελικά αποδείχτηκε ότι είχε χρησιμοποι- ηθεί και αυτό. Ο Ραθ ανατρίχιασε, το δέρμα του ήταν κρύο και άκαμπτο σαν μουσαμάς.