Ούτε λέξη

O Y T E Λ Ε Ξ Η 15 το, σαν αυτόν που θα άφηνε ένα ελάφι πατημένο από τριαξο- νικό φορτωμένο ξυλεία. Ο Ραθ τίναξε τη στάχτη του τσιγάρου του στο τασάκι του Σκάουτ. Ήταν κι εκείνη η περσινή εισβολή στο σπίτι ενός ζευγαριού καθηγητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βερμόντ, που τους είχαν δέσει, τους είχαν βασανίσει με καμινέτο και τελικά τους είχαν σκοτώσει με τη μασιά που είχε χρησιμοποιη­ θεί για τελευταία φορά στο τζάκι τους το βράδυ των Χριστου- γέννων. Οι δεκαπεντάχρονοι δολοφόνοι είχαν καταγράψει το διπλό έγκλημα στα κινητά τους. Κανένα από τα δύο αγόρια δεν είχε βίαιο παρελθόν. Απλώς τα παιδιά έκαναν κοπάνα από το σχολείο και κάπου στην πορεία τούς μπήκε η ιδέα ότι θα ήταν «πολύ φρικουλιάρικο» να σκοτώσουν κάποιον. Οπότε, τοκ τοκ. Πώς να εξηγήσει κανείς τέτοιες πράξεις; Πώς αλλιώς να τις χαρακτηρίσει εκτός από σατανικές; Ο Ραθ ρούφηξε δυνατά το τσιγάρο του. Ο καπνός άναψε τριζοβολώντας. Και, φυσικά, ήταν και η σφαγή των Πρίτσαρντ, στις 3 Μαΐου του 1995, ημέρα Δευτέρα. Διαβόητο έγκλημα, λόγω του μωρού. Στις τέσσερις και μισή το απόγευμα, η Λόρα Πρίτσαρντ είχε επιστρέψει στο σπίτι της από τη λαϊκή αγορά, είχε βάλει το μωρό της για ύπνο στον επάνω όροφο και ετοίμαζε ένα εορτα- στικό δείπνο για τα γενέθλια του μικρού αδερφού της, όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Ο αδερφός της υποτίθεται ότι θα ερχόταν να τη συναντήσει στη λαϊκή. Αλλά, ως συνήθως, δεν είχε εμφανιστεί. Θα ήταν με καμιά γυναίκα πάλι, όπως πάντα. Μόνο την πάρτη του κοίταζε. Η Λόρα πήγε να ανοίξει την πόρ- τα νομίζοντας ότι θα ήταν αυτός. Αλλά δεν ήταν αυτός. Ήταν εκείνος ο τύπος που είχε κουρέψει μια φορά το γκαζόν τους. Εκείνος ο Μάστορας για Όλες τις Δου-