Η ξηρασία (pocket)

[ 12 ] φορούσε για την κηδεία. Επειδή όμως η επιδερμίδα του είχε τον μισό χρόνο τη γαλαζωπή απόχρωση αποβουτυρωμένου γάλακτος, ενώτον υπόλοιπομισό γέμιζεφακίδες που έμοιαζαν με αρχή κακοή­ θειας, ο Φαλκ ήταν έτοιμος να ρισκάρει το στιλιστικό ατόπημα. Χλωμός εκ γενετής, με κοντοκουρεμένα ανοιχτά ξανθά μαλλιά και βλεφαρίδες που δεν διακρίνονταν, συχνά στη διάρκεια της τρια­ νταεξάχρονης ζωής του είχε νιώσει ότι ο αυστραλέζικος ήλιος προ­ σπαθούσε να του πει κάτι. Ένα μήνυμα που ήταν ευκολότερο να αγνοήσει στις σκιές των ψηλών κτιρίων της Μελβούρνης απ’ ό,τι στην Κιβάρα, όπου η σκιά ήταν φευγαλέα πολυτέλεια. Ο Φαλκ έριξε μια ματιά στον δρόμο που έβγαζε από την πόλη, μετά στο ρολόι του. Η νεκρώσιμη ακολουθία, ο καφές μετά την κηδεία, μια διανυκτέρευση και είχε φύγει. Δεκαοκτώώρες , υπολόγι­ σε. Ούτε λεπτό παραπάνω. Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό, δρασκέ­ λισε την απόσταση ως το πλήθος, κρατώντας με το ένα χέρι το κα­ πέλο του, όταν μια αιφνίδια ριπή καυτού αέρα ανέμισε τους ποδό­ γυρους. Μόλις βρέθηκε μέσα, η εκκλησία τού φάνηκε ακόμα μικρότερη απ’ όσο τη θυμόταν. Στριμωγμένος ανάμεσα σε αγνώστους, ο Φαλκ αφέθηκε να παρασυρθεί ακόμα πιο βαθιά μέσα στο εκκλησίασμα. Πρόσεξε ένα ελεύθερο σημείο δίπλα στον τοίχο και έσπευσε, διεκδι­ κώντας λίγο χώρο δίπλα σ’ έναν αγρότη με βαμβακερό πουκάμισο πολύ στενό στην κοιλιά. Οάνδρας τον χαιρέτησε τυπικά μ’ένα νεύμα και κοίταξεπάλι ίσιαμπροστάτου.ΟΦαλκδιέκρινε ζάρεςστουςαγκώ­ νες του, εκεί όπου είχε σηκωμένα τα μανίκια μέχρι πριν από λίγο. Ο Φαλκ έβγαλε το καπέλο του και έκανε αέρα διακριτικά. Δεν άντεξε να μη ρίξει μια ματιά τριγύρω. Πρόσωπα που στην αρχή έμοιαζαν άγνωστα, τώρα, ιδωμένα από κοντά, του προκάλεσαν μια