Η άνοιξη του Σύμπαντος: Τα πρώτα βήματα και η εξέλιξή του

48 | Η άνοιξη του Σύμπαντος σχεδόν μηδαμινό περιθώριο λάθους. Το γεγονός αυτό ήταν μια τεράστια πρόοδος και όχι απλώς μία βελτίωση των παλαι- ότερων θεωριών. Δεν ήταν δηλαδή μια ακόμα θεωρία, αλλά μια ακριβής και απλή περιγραφή της πραγματικής πορείας του πλανήτη στο διάστημα. Οι δύο νόμοι του Kepler δημοσιεύτηκαν το 1609, ενώ λίγο αργότερα απέδειξε ότι οι δύο αυτοί νόμοι έχουν ισχύ και για όλους τους άλλους πλανήτες. Δέκα χρόνια αργότερα, ύστερα από επίμονη μελέτη, ανα- κάλυψε και έναν τρίτο νόμο που αφορούσε τις σχέσεις μεταξύ των κινήσεων των πλανητών. Έτσι, οι κινήσεις των πλανητών έγιναν κατανοητές και περιγράφηκαν με ακρίβεια, ενώ οι λαν- θασμένες απόψεις του παρελθόντος απορρίφθηκαν με βάση την ακρίβεια των παρατηρήσεων του Tycho και τα σωστά συ- μπεράσματα που αποκόμισε απ’ αυτές η ιδιοφυΐα του Kepler. Η πίστη των Ελλήνων φιλοσόφων είχε ανταμειφθεί πλουσιο- πάροχα, αφού για πρώτη φορά ήταν δυνατόν να προβλεφθούν με ακρίβεια οι θέσεις των πλανητών. Πάνω σ’ αυτούς τους νόμους του Kepler χτίστηκε μετέπειτα το οικοδόμημα ολάκερης της επιστήμης της ουράνιας μηχανικής. Για χιλιάδες χρόνια μέχρι την εποχή του Kepler, τα μάτια μας, περιορισμένα να βλέπουν τα λαμπρότερα μόνον άστρα της νύχτας, ήταν τα μοναδικά αστρονομικά όργανα που διαθέ- ταμε. Μέχρις ότου ένας ιταλός επιστήμονας ονόματι Galileo Galilei (1564-1642) έστρεψε στον ουρανό το μικρό του τηλε- σκόπιο που επρόκειτο να γίνει το πιο πανίσχυρο εργαλείο της παρατηρησιακής αστρονομίας. Ο Γαλιλαίος δεν ήταν αυτός