Φωτεινή πολιτεία

A N D R É S B A R B A 16 μα σου είτε όχι, ένα κλισέ που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους σε όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά που εδώ έχει μια διάσταση λιγότερο συνηθισμένη και πραγματικά εντυπωσια- κή. Γιατί είναι πράγματι το αίμα αυτό που πρέπει να συνηθίσει το Σαν Κριστόμπαλ, αυτό που πρέπει να αλλάξει τη θερμοκρασία του και να υποχωρήσει κά- τω απ’ το βάρος της ζούγκλας και του ποταμού. Ο ίδιος ο ποταμός Ερέ, με τα τέσσερα χιλιόμετρα φάρ- δος, έφτασε πολλές φορές να μου φανεί σαν ένα μεγάλο αιμάτινο ποτάμι, ενώ υπάρχουν κάτι δέντρα στην περιοχή που ο χυμός τους είναι τόσο σκούρος, ώστε δυσκολεύεται κανείς να τα σκέφτεται ως φυτά. Το αίμα διατρέχει τα πάντα, γεμίζει τα πάντα. Πίσω απ’ το πράσινο χρώμα της ζούγκλας, πίσω απ’ το καφέ χρώμα του ποταμού, πίσω απ’ το κόκκινο χρώ- μα της γης υπάρχει πάντα το αίμα, αίμα που κυλάει και ολοκληρώνει τα πάντα. Το βάπτισμά μου ήταν, επομένως, κυριολεκτικό. Όταν φτάσαμε στον κτηνίατρο, η σκύλα ήταν πια πρακτικά ετοιμοθάνατη και, παίρνοντάς τη στην αγκαλιά μου, ένιωσα να μουσκεύω από ένα κολλώ- δες υγρό που γινόταν μαύρο στην επαφή με τα ρού- χα μου κι είχε μια αποκρουστική αλμυρή μυρωδιά. Η Μάια επέμενε να της βάλουν γύψο στο πόδι και να της ράψουν την πληγή στη ράχη και η σκύλα έκλεισε τα μάτια λες και δεν είχε πια την πρόθεση