Φορμόλη

A R N A L D U R I N D R I D A S O N 12 στο τασάκι» είπε ο Σίγουρδουρ Όλι. Μαζί του ήταν η συνεργά­ τιδά τους, η Έλινμποργκ. Ο Έτλεντουρ προσπαθούσε να μη δίνει σημασία στις κινήσεις των αστυνομικών, των ανδρών της Σήμανσης και των νοσοκόμων όσο τριγύριζε στο σπίτι, με το κεφάλι κατεβασμένο, φορώντας ακόμη το καπέλο του. «Και πέφτοντας έγραψε ένα ακατανόητο μήνυμα;» είπε ο Έτλεντουρ. «Ίσως να το κρατούσε στα χέρια του». «Βγάζεις κανένα νόημα από το μήνυμα;» «Ίσως εννοεί τον Θεό» είπε ο Σίγουρδουρ Όλι. «Ή τον δολο­ φόνο, δεν ξέρω. Η έμφαση στην τελευταία λέξη μού κινεί την περιέργεια. ΑΥΤΟΣ με κεφαλαία γράμματα». «Δεν μου φαίνεται να γράφτηκε βιαστικά. Η τελευταία λέξη είναι γραμμένη καθαρά και με κεφαλαία γράμματα, οι δύο πρώτες όμως με μικρά και καλλιγραφικά. Ο επισκέπτης δεν βιαζόταν όταν το έγραφε. Αλλά δεν έκλεισε την πόρτα πίσω του. Τι σημαίνει αυτό; Επιτίθεται στο θύμα και το σκάει, αλλά γρά­ φει ένα αινιγματικό σημείωμα σ’ ένα χαρτί και μπαίνει στον κόπο να τονίσει την τελευταία λέξη». «Πρέπει να αναφέρεται σ’ αυτόν» είπε ο Σίγουρδουρ Όλι. «Στον νεκρό, εννοώ. Δεν μπορεί να αναφέρεται σε κανέναν άλλο». «Δεν ξέρω» είπε ο Έτλεντουρ. «Ποιο το νόημα να αφήσει ένα τέτοιο μήνυμα και να το ακουμπήσει πάνω στο πτώμα; Τι προσπαθεί να πει μ’ αυτό; Μας λέει κάτι; Ο δολοφόνος μιλάει στον εαυτό του; Μιλάει στο θύμα;» «Κάποιος παλαβός» είπε η Έλινμποργκ, σκύβοντας να πιά­ σει το μήνυμα. Ο Έτλεντουρ τη σταμάτησε. «Μπορεί να ήταν περισσότεροι από ένας» είπε ο Σίγουρδουρ Όλι. «Αυτοί που του επιτέθηκαν, εννοώ». «Θυμήσου να φορέσεις τα γάντια σου, Έλινμποργκ» είπε ο