Basic HTML Version
Ο Ε Ρ Α Σ Τ Η Σ Τ Η Σ Λ Α Ι Δ Η Σ Τ Σ Α Τ Ε Ρ Λ Ι
29
οι έγνοιες. Και της στιγµής τής είναι αρκετή η
ψευδαίσθηση
της
πραγµατικότητας.
Ο Κλίφορντ είχε κάµποσους φίλους –γνωστούς, στην
πραγµατικότητα– και τους καλούσε στο Ράγκµπι. Προσκαλούσε
κάθε λογιών ανθρώπους, κριτικούς και συγγραφείς, ανθρώπους
που θα βοηθούσαν να εγκωµιαστούν τα βιβλία του. Οι ίδιοι
κολακεύονταν µε την πρόσκληση στο Ράγκµπι και του έπλεκαν
το εγκώµιο. Η Κόνι ήξερε πολύ καλά τι συνέβαινε. Και γιατί θα
’πρεπε να ’ναι αλλιώς; Ήταν κι αυτό ένας ακόµα φευγαλέος
αντικατοπτρισµός στον καθρέφτη. Πού ήταν το λάθος;
Έπαιζε το ρόλο της οικοδέσποινας για όλους αυτούς τους
ανθρώπους – άντρες ως επί το πλείστον. Κι ακόµα, γινόταν οι
κοδέσποινα για τους αριστοκράτες συγγενείς του Κλίφορντ που
τους επισκέπτονταν πότε πότε. Έτσι αφράτη και ροδαλή όπως
ήταν, µε την επαρχιώτικη την εµφάνιση και τις φακίδες που
έβγαζε από φυσικού της, µε τα µεγάλα γαλανά µάτια της, τα
καστανά τα µαλλιά που έπεφταν µπούκλες µπούκλες, την
απαλή φωνή και τη σφιχτή γυναικεία µέση της, φάνταζε
κοµµάτι παλιοµοδίτικη και νταρντάνα. Δεν έµοιαζε µε ρέγγα
του αφρού, σαν τα αγόρια, που ’χουν στήθος σανίδα και γλου
τούς µικροκαµωµένους. Ήταν πολύ θηλυκιά για να ’ναι κι αρ
κετά έξυπνη.
Έτσι οι άντρες, ιδιαίτερα όσοι είχαν περάσει την πρώτη νι
ότη τους, ήταν στ’ αλήθεια πολύ καλοί µαζί της. Η Κόνι, όµως,
ήξερε τι κόλαση θα περνούσε ο ταλαίπωρος ο Κλίφορντ, αν
αντιλαµβανόταν το παραµικρό φλερτ απ’ τη µεριά της, κι έτσι
δεν τους ενθάρρυνε ούτε στο ελάχιστο. Παρέµενε λιγοµίλητη
και διακριτική, δεν είχε πολλά πολλά µαζί τους κι αυτό δεν
σκόπευε να το αλλάξει. Ο Κλίφορντ ήταν απίστευτα περήφανος
για τον εαυτό του.
Οι συγγενείς του της φέρονταν αρκετά καλά. Η Κόνι κατα
λάβαινε ότι η καλοσύνη τους έδειχνε έλλειψη φόβου – ήξερε