Αντι-θεά (Ο πόλεμος της θεάς 1)

[ 19 ] «Δε μου φτάνει. Είμαι ο πλουσιότερος ορφανός της περιοχής. Δε χρειαζόμαστε υποτροφίες». « Εσύ δε χρειάζεσαι υποτροφίες» τον διόρθωσε. «Δεν έχουμε όλοι την ευκαιρία να ζήσουμε το αντίστροφο του μιούζικαλ Άν- νι ». Θυμήθηκε πόση περιέργεια είχε νιώσει όταν έμαθε πριν από τρία χρόνια πως ο Έρνι και η Γκλόρια Μπάξτερ, γείτονές τους από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, είχαν υιοθετήσει έναν έφηβο. Έναν έφηβο με γενναίο κληροδότημα. Ο Άινταν χαμογέλασε. «Μάλλον ήταν δύσκολη ζωή. Να ζω σε όλα εκείνα τα ιδρύματα». Η Κασσάνδρα δε μίλησε. Αστειευόταν, μα ίσως να ήταν πε­ ρισσότερο αλήθεια από όσο ήθελε να φανεί. Ένα κομμάτι του εαυτού της εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει γιατί είχε προ­ τιμήσει να ζει σε κρατικά ιδρύματα και ανάδοχες οικογένειες αντί με όποιον είχε απομείνει από την οικογένειά του. Μια οι­ κογένεια πλούσια όπως η δική του θα είχε κάποια μέλη εν ζωή. Έστω έναν μέθυσο θείο. Ήξερε όμως πως ήταν καλύτερα να μη ρωτά. Κλεινόταν στον εαυτό του όποτε το ανέφερε. «Ανησυχείς χωρίς λόγο». Ακουγόταν νυσταγμένος. Έπρεπε να τον σηκώσει σύντομα, αλλιώς το πρώτο πράγμα που θα έβλεπαν μόλις ξυ­ πνούσαν θα ήταν το υπερβολικά ενοχλημένο ύφος του πατέρα της. «Εσύ κι εγώ θα είμαστε μαζί, Κασσάνδρα. Δε χρειάζεται να είσαι μάντης για να το ξέρεις αυτό».