Ανάμεσα στις πράξεις

Οι Όλιβερ ζούσαν εκεί λίγο πάνω από εκατόν είκοσι χρόνια. Kι όμως, όταν ανέβαινες τη μεγάλη εσωτερική σκάλα –υπήρχε κι άλλη σκάλα στο πίσω μέρος, απλή, ξύλινη, για τους υπηρέτες– έβλεπες ένα πορτρέτο. Ένα κομμάτι κίτρινο μπροκάρ φαινόταν από τα μισά της σκάλας· κι όταν έφτανες στην κορυφή, εμφανι- ζόταν ένα πουδραρισμένο προσωπάκι, ένα εντυπωσιακό κάλυμ- μα κεφαλής με μαργαριτάρια· κάποια πρόγονος όχι ιδιαίτερα σημαντική. Ο διάδρομος οδηγούσε σε έξι ή εφτά κρεβατοκάμα- ρες. Ο μπάτλερ υπήρξε στρατιώτης· είχε παντρευτεί καμαριέρα· και κάτω από μια γυάλινη προθήκη υπήρχε ένα ρολόι τσέπης, το οποίο είχε σταθεί εμπόδιο σε κάποια σφαίρα στο Βατερλό. Ήταν νωρίς το πρωί. Στο χορτάρι υπήρχαν δροσοσταλίδες. Το ρολόι της εκκλησίας χτύπησε οχτώ φορές. Η κυρία Σουίδιν τράβη- ξε την κουρτίνα της κρεβατοκάμαράς της – το ξεθωριασμένο άσπρο κρετόν, που τόσο ομόρφαινε την εξωτερική πλευρά του παραθύρου, δίνοντάς του χρώμα με την πράσινη φόδρα του. Στε- κόταν εκεί, με τα γερασμένα χέρια της στην μπετούγια, που την τράβηξε απότομα για να την ανοίξει: η παντρεμένη αδερφή του ηλικιωμένου κυρίου Όλιβερ· χήρα. Πάντα ήθελε να μείνει σ’ ένα σπίτι δικό της· ίσως στο Κένσινγκτον ή στο Κιου, για να έχει το πλεονέκτημα των δημόσιων κήπων. Αλλά έμενε εκεί όλο το καλο- καίρι· κι όταν ο χειμώνας στάλαζε την υγρασία του στα τζάμια κι έφραζε τα λούκια με ξερά φύλλα, έλεγε: «Μπαρτ, γιατί έχτισαν το σπίτι σ’ αυτή τη γούβα, με βορινό προσανατολισμό;» Ο αδερφός της έλεγε: «Προφανώς, για να ξεφύγουν απ’ τη φύση. Δεν χρειά- ζονταν τέσσερα άλογα για να τραβήξουν την οικογενειακή άμαξα σε τόση λάσπη;» Έπειτα, της έλεγε την πασίγνωστη ιστορία για τη βαρυχειμωνιά του δέκατου όγδοου αιώνα· όταν το σπίτι ήταν απο- [ 21 ]