Άγρια φύση

Α Γ Ρ Ι Α Φ Υ Σ Η 17 το γαλάζιο φως της τηλεόρασης να τρεμοπαίζει. Δεν είχε κλεί- σει τις κουρτίνες και πέρα από το μικρό μπαλκόνι έβλεπε τη λάμψη του ορίζοντα της Μελβούρνης. Το προειδοποιητικό κόκ- κινο φως στην κορυφή του ουρανοξύστη Εύρηκα αναβόσβηνε ρυθμικά. ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΤΑ ΓΚΙΡΑΛΑΝΓΚ… Έκλεισε την τηλεόραση και κάλεσε τον αυτόματο τηλεφω- νητή του. Η κλήση είχε γίνει στις 4:26 π.μ. από το κινητό της Άλις Ράσελ. Στην αρχή ο Φαλκ δεν μπορούσε ν’ ακούσει τίποτα και κόλ- λησε το τηλέφωνο στ’ αυτί του. Βουητό από παράσιτα για πέντε δευτερόλεπτα. Δέκα. Συνέχισε ν’ ακούει προσεκτικά, μέχρι το τέλος της κλήσης αυτή τη φορά. Τα παράσιτα έφταναν κατά κύματα, λες και το κινητό της Άλις ήταν κάτω απ’ το νερό. Ένα πνιχτό μουρμουρητό σαν κάποιος να μιλούσε. Μετά, από το πουθενά, μια φωνή. Ο Φαλκ τράβηξε απότομα το κινητό απ’ το αυτί του και το κοίταξε. Η φωνή ήταν τόσο σιγανή, ώστε αναρωτήθηκε μήπως την είχε φανταστεί. Αργά, κάλεσε πάλι τον προσωπικό του τηλεφωνητή. Στο διαμέρισμά του υπήρχε απόλυτη ησυχία, εντούτοις έκλεισε τα μάτια για να συγκεντρωθεί και άκουσε το μήνυμα άλλη μια φορά. Τίποτα, τίποτα, και τότε, μες στο σκοτάδι, μια απόμακρη φωνή άρθρωσε δύο λέξεις στ’ αυτί του. «… την πληγώσει …»