Άγγελος θανάτου

25 Α Γ Γ Ε Λ Ο Σ Θ Α Ν Α Τ Ο Υ αυτό που συνέβη το 1974, το ανέλαβε ο δήμος. Κρίμα όμως που άφησαν το σπίτι να γίνει τόσο ερείπιο, αλλά τώρα φαίνεται πως άρχισαν κάποια ανακαίνιση». ΟΜάρτιν σήκωσε το βλέμμα προς το οικοδόμημα, του οποίου η πρόσοψη ήταν καλυμμένη από σκαλωσιές. «Μπορεί πάντως να γίνει πολύ όμορφο. Ελπίζω μόνο να μην κατέστρεψε πολλά η φωτιά». Συνέχισαν μέχρι την πέτρινη σκάλα που οδηγούσε στην μπροστινή πόρτα. Επικρατούσε ηρεμία και μερικοί άντρες από τους Εθελοντές Πυροσβέστες της Φιελμπάκα μάζευαν τα πράγ- ματά τους. Πρέπει να έχουν χύσει ποτάμια ιδρώτα μέσα στις μεγάλες φόρμες τους, σκέφτηκε ο Πάτρικ. Η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητική, παρόλο που ήταν ακόμη νωρίς το πρωί. «Γεια σας και χαρά σας!» Ο επικεφαλής του σώματος των εθελοντών πυροσβεστών, ο Έστεν Ρονάντερ, τους πλησίασε και έγνεψε για να τους χαι- ρετήσει. Τα χέρια του ήταν μαύρα από την καπνιά. «Γεια σου, Έστεν. Τι συνέβη εδώ; Η Άνικα είπε ότι υποψιά­ ζεστε εμπρησμό». «Ναι, για εμπρησμός μοιάζει. Αν και εμείς δεν έχουμε τα προσόντα να το κρίνουμε αυτό από καθαρά τεχνική άποψη, οπότε ελπίζω να έρθει όπου να ’ναι ο Τούρμπγιερν». «Του τηλεφώνησα καθώς ερχόμουν προς τα εδώ και υπο- λόγιζαν να φτάσουν σε…» –ο Πάτρικ κοίταξε το ρολόι του– «… μισή ώρα περίπου». «Καλώς. Θέλετε να πάμε να ρίξετε κι εσείς μια ματιά μέχρι να ’ρθουν; Προσπαθήσαμε να μην καταστρέψουμε τίποτα. Ο ιδιοκτήτης είχε ήδη σβήσει τη φωτιά με τον πυροσβεστήρα όταν φτάσαμε, οπότε το μόνο που κάναμε εμείς ήταν να βεβαιωθού- με ότι δεν υπήρχε τίποτε άλλο που να σιγοκαίει. Κατά τα άλλα δεν υπήρχε τίποτε άλλο που μπορούσαμε να κάνουμε. Ελάτε να δείτε».