Άγγελος θανάτου

24 C A M I L L A L A C K B E R G νόητο. Καθώς πλησίαζαν στο νησί και αντίκρισαν την ειδυλ- λιακή θέα, η ιδέα αυτή τους φαινόταν όλο και πιο σουρεα- λιστική. «Τι όμορφα που είναι εδώ» είπε ο Μάρτιν καθώς ανηφό- ριζαν στο μονοπάτι από το αγκυροβόλι όπου είχε δέσει τη βάρκα ο Πάτρικ. «Μα έχεις ξανάρθει εδώ, έτσι δεν είναι;» έκανε ο Πάτρικ χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει. «Αν μη τι άλλο, εκείνα τα Χριστούγεννα». Ο Μάρτιν κάτι μουρμούρισε προς απάντηση. Φαινόταν ότι δεν ήθελε πραγματικά να θυμάται εκείνα τα μοιραία Χριστού- γεννα, όταν είχε μπλέξει σ’ ένα οικογενειακό δράμα εδώ στο νησί. Ένας μεγάλος χλοοτάπητας απλωνόταν μπροστά τους και σταμάτησαν για να ρίξουν μια ματιά γύρω τους. «Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από αυτό εδώ το μέρος» είπε ο Πάτρικ. «Ερχόμασταν εδώ με το σχολείο κάθε χρόνο και μια χρονιά μαθήτευσα σε σχολή ιστιοπλοΐας εδώ για ένα κα- λοκαίρι. Έπαιξα πολύ ποδόσφαιρο σε αυτό εκεί το γρασίδι. Και κάποιου είδους μπέιζμπολ επίσης». «Ναι, λίγο πολύ όλοι κατασκηνώσαμε εδώ πέρα κάποτε. Το περίεργο είναι ότι πάντα το αποκαλούσαν οικοτροφείο». Ο Πάτρικ ανασήκωσε τους ώμους ενώ πήγαιναν με βήμα γοργό πάνω προς το κτίριο. «Έμεινε το παλιό όνομα φαίνεται. Στην πραγματικότητα ήταν οικοτροφείο για ένα μικρό χρονικό διάστημα κι εκείνος ο φον Σλέσινγκερ που κατοικούσε εκεί παλιότερα δεν ήθελε να πάρει το όνομά του». «Ναι, έχω ακούσει γι’ αυτόν τον τρελόγερο» είπε ο Μάρτιν και βλαστήμησε μόλις τον χτύπησε ένα κλαρί στο πρόσωπο. «Ποιος είναι τώρα ιδιοκτήτης;» «Υποθέτω ότι είναι το ζευγάρι που μένει εκεί. Έπειτα από