Οι μικροί δημοσιογράφοι συναντούν…
την αγαπημένη συγγραφέα
Άλκη Ζέη
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορ-
φα. Κυρίως αυτά που πέρασα με την
αδελφή μου και τον παππού μου στη Σά-
μο. Όλα όσα γράφω στο
Καπλάνι της βι-
τρίνας
είναι αληθινά. Έτσι ήταν η ζωή
μου, που ακόμη τη θυμάμαι με όλες τις
λεπτομέρειες.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας; Εί-
ναι κάτι που σας έχει συμβεί, το έχετε
δει, το έχετε ακούσει ή είναι μια ιστορία
που τη σκέφτεστε απ’ το μυαλό σας;
Η πηγή έμπνευσής μου είναι η ζωή. Αυτή
είναι η βάση. Ύστερα έρχεται η φαντασία
και ολοκληρώνει αυτό που θέλω να
αφηγηθώ.
Πώς νιώθετε κάθε φορά που γράφετε
ένα βιβλίο; Πόσος χρόνος χρειάζεται
για να υλοποιηθεί μια ιδέα σας και να
γίνει ολοκληρωμένο βιβλίο έτοιμο
προς έκδοση;
Όταν γράφω ένα βιβλίο, άλλοτε είμαι χα-
ρούμενη, γιατί βλέπω στον υπολογιστή
μου να ζωντανεύει αυτό που έχω σκε-
φτεί. Κι άλλες φορές πάλι νευριάζω, γιατί
δε βγαίνει όπως το θέλω. Τότε κλείνω
τον υπολογιστή, του θυμώνω, πάω μια
βόλτα κι όταν γυρίζω ξαναρχίζω από την
αρχή. Το λιγότερο δύο χρόνια μού χρειά
ζονται από τότε που μια μικρή ιδέα αρχί-
ζει να σχηματίζεται στο μυαλό μου
ώσπου να ολοκληρωθεί και να γίνει βι-
βλίο.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που το ξε-
χωρίζετε απ’ όλα τ’ άλλα, γιατί σας θυ-
μίζει κάτι έντονα και σημαίνει κάτι πο-
λύ σημαντικό για εσάς;
Όλα μου τα βιβλία τα αγαπώ το ίδιο, για-
τί τα έγραψα με την ίδια αγάπη.
Πόσο εύκολο είναι για έναν ενήλικα να
γράψει ένα βιβλίο για παιδιά, αφού ο
ίδιος δεν είναι πλέον παιδί και έχει ξε-
φύγει από την παιδική ηλικία;
Ξέρω πολλούς ενήλικες, καλούς συγγρα-
φείς, που δεν μπορούν να γράψουν παιδι-
κό βιβλίο, γιατί τους είναι αδύνατον να
γίνουν παιδιά τη στιγμή που γράφουν.
Εγώ την ώρα που γράφω γίνομαι το παιδί
που έχω ήρωα στο βιβλίο μου και ξεχνώ
τα χρόνια μου και την πείρα μου και αντι-
δρώ όπως ακριβώς θα αντιδρούσε εκείνο.
Σας βοήθησε, και αν ναι πώς, το γράψι-
μο στη ζωή σας;
Το γράψιμο με βοήθησε στη ζωή μου,
γιατί το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε.
Το βιβλίο είναι αντίθετο με την τηλεό-
ραση;
Μια καλή τηλεόραση θα μπορούσε να
βοηθήσει το βιβλίο. Αλλά ας μη μιλάμε
για τη σημερινή τηλεόραση. Απέχει τόσο
από το βιβλίο όσο η Γη από τον Άρη.
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που
διαβάζει τις ιστορίες σας;
Όσο ζούσε ο άντρας μου διάβαζε αυτά
που έγραφα πριν τα εκδώσω. Ήτανε πο-
λύ αυστηρός κριτής και μ’ έβαζε πολλές
σελίδες να τις ξαναγράψω, και τότε δεν
υπήρχε υπολογιστής. Έγραφα με το χέρι
κι έσχιζα και ξανάγραφα ολόκληρες σε-
λίδες. Όμως τελικά μου έκανε πολύ κα-
λό. Τώρα τα διαβάζουν ο γιος και η κόρη
μου. Δεν είναι τόσο αυστηροί κριτές, μα
κι εγώ… έμαθα να γράφω. Άλλωστε
υπάρχει ο υπολογιστής, που σ’ αυτόν εί-
ναι απόλαυση να διορθώνεις.
Υπάρχει κάποιο θέμα για το οποίο δεν
έχετε γράψει και θα θέλατε;
Τα θέματα είναι τόσο πολλά, που δε σου
φτάνει μια ζωή για να τα γράψεις όλα.
Πώς σας αρέσει να τελειώνετε ένα βι-
βλίο;
Κάθε βιβλίο μου μ’ αρέσει να έχει διαφο-
ρετικό τέλος. Μα πάντα θέλω, όσο κι αν
περιγράφει πολλές φορές σκληρά πράγ-
ματα, να έχει μια νότα αισιοδοξίας.
Γιατί επιλέξατε την παιδική κι εφηβική
λογοτεχνία;
Δεν επέλεξα εγώ την παιδική και εφηβι-
κή λογοτεχνία, εκείνη με διάλεξε. Όταν
έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα,
Το
καπλάνι της βιτρίνας
, δεν ήξερα ότι έγρα-
φα βιβλίο για παιδιά. Ήθελα απλούστατα
να αφηγηθώ τα παιδικά μου χρόνια στη
Σάμο. Όταν είδα τον αντίκτυπο που είχε
στα παιδιά, τότε κατάλαβα πως μ’ αρέσει
περισσότερο να γράφω γι’ αυτά παρά για
μεγάλους.
Σας αρέσουν τα ταξίδια; Έχετε ταξιδέ-
ψει, κι αν ναι, ποιες χώρες έχετε επισκε-
φτεί και τι σας εντυπωσίασε;
Έχω κάνει πολλά ταξίδια στη ζωή μου.
Δεν τα διάλεξα όμως εγώ. Μια με έστει-
λαν εξορία στη Χίο. Δύο φορές για να
αποφύγω κινδύνους έγινα πολιτική πρό-
σφυγας, μια στη Ρωσία και πάλι ένα μι-
κρό διάστημα στην Ελλάδα κι ύστερα, με
τη δικτατορία, πολιτική πρόσφυγας στο
Παρίσι. Τώρα ταξιδεύω συχνά, για να πη-
γαίνω στα σχολεία και να συζητάω με τα
παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μ’ αρέσει
πολύ.
Αν δεν είχατε γίνει συγγραφέας, με τι
άλλο θα θέλατε να είχατε ασχοληθεί
και για ποιο λόγο;
Νομίζω ότι δε θα μπορούσα να κάνω τί-
ποτε άλλο.
Τι συμβουλή ή ευχή θα δίνατε στα ση-
μερινά παιδιά και νέους, που ζουν σε
τόσο διαφορετικές και δύσκολες συν-
θήκες;
Να είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, να
βοηθάει ο ένας τον άλλο, να φτιάχνουν
πράγματα με τη φαντασία τους και να μη
ζητούν πολλά. Μ’ ένα βιβλίο μπορούν
να πετάξουν πολύ ψηλά και δεν κοστίζει
τόσο. Φτάνει να το αγαπήσουν.
Eξαμηνιαία Εφημερίδα για παιδιά του Δημοτικού
Τεύχος 32
ο
Χειμώνας 2015-2016
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΕκδοτικH Α.Ε.
Ιπποκράτους 118, 11472 Αθήνα
Τηλ.: 211 3003500, Fax: 211 3003562
email:
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Σταυρούλα Δαργωνάκη, Ελένη
Παπαγεωργίου, Ελίνα Σταματοπούλου,
Μάρω Ταυρή, Ντόρα Τσακνάκη
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ:
Ουρανία Λυμπεροπούλου
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Παιδική εφημερίδα «Παιδιά, διάλειμμα!»
Εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Τ.Θ. 21001, Τ.Κ. 114 10 ΑΘΗΝΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Εκδόσεις
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
Ο Κωνσταντίνος Πατσαρός ζει στην
Αθήνα και εργάζεται στην ιδιωτική
πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει
Μaster στην Παιδαγωγική από το Πα-
νεπιστήμιο του Manchester, όπου
έζησε για τρία περίπου χρόνια. Κείμε-
νά του έχουν δημοσιευθεί στα περιο-
δικά
Ποπ και Ροκ
,
Fractal
Press
,
Υποβρύχιο
,
Καλει-
δοσκόπιο
,
Sonik
και στον
Αδέσμευτο Τύπο της Κυ-
ριακής
. Το
Κουτί
είναι το
πρώτο του βιβλίο.
Το συρτάρι του
Κωνσταντίνου Πατσαρού
Έχω πολλά συρτάρια. Σε ορισμένα βασιλεύει η τάξη, σε
ένα όμως, θα συναντήσω πρώτα κοχύλια, στρατιωτάκια
του Risk, καλειδοσκόπια, αυτοκόλλητα Panini, αγκίστρια
για το καλάμι ψαρέματος (άουτς!), τη μυστική συνταγή για
κανελόνια στον φούρνο με μελιτζάνες, το ξεχασμένο πει-
ρατικό σεντούκι από τα playmobil που είχα να δω 30 χρό-
νια και μετά, αν είμαι τυχερός, ίσως βρω αυτό που ψά-
χνω…Μου θυμίζει το «Κουτί με τα χαμένα» που έχουμε
στην τάξη, εκεί που βάζουν τα παιδιά τα αντικείμενα που
βρίσκουν στο πάτωμα (μολύβια, γόμες, ξύστρες κ.λπ.),
για να τα αναζητήσουν αργότερα οι μαθητές που τα έχουν
χάσει.
Αυτό το κουτί χάζευα μια μέρα, όταν μου ήρθε η ιδέα
να γράψω την ιστορία για τον Αρίφ, έναν μαθητή που δεν
έχει φίλους στο σχολείο και τα βράδια ονειρεύεται ότι είναι
μικροσκοπικός, για να μπει και ο ίδιος στο «Κουτί». Βλέπει
συνολικά τρία όνειρα: στο καθένα από αυτά πιάνει κουβέ-
ντα με ένα χαμένο αντικείμενο ενός συμμαθητή ή μιας συμ-
μαθήτριάς του. Αυτό του διηγείται την ιστορία του για το
πώς κατέληξε στο Κουτί. Έτσι ο Αρίφ μαθαίνει επιτέλους
για ένα παιδί της τάξης του, με το οποίο μέχρι τότε δεν είχε
ανταλλάξει ούτε κουβέντα. Όταν ξυπνάει, γνωρίζοντας πια
τόσο πολλά, πηγαίνει στο σχολείο αποφασισμένος να του
μιλήσει…
Το συρτάρι του συγγραφέα είναι ένας κόσμος μαγικός. Κάποιοι λένε
πως εκεί υπάρχουν πολλές μικρές ιστορίες, χωρίς αρχή, μέση ή τέ-
λος, και πως κρατούνται φυλακισμένοι άγνωστοι ήρωες και ηρωί-
δες. Αν ανοίξεις το συρτάρι, τότε ξεπηδούν μεμιάς στον έξω κόσμο
και προσπαθούν να δραπετεύσουν.Οι ρεπόρτερ της εφημερίδας
«Παιδιά, διάλειμμα!» ξεδιαλύνουν τον μύθο και φέρνουν στο φως
τα μυστικά που κρύβει το συρτάρι του συγγραφέα.
Κ.Π. 6398
Τη συνέντευξη πήραν τα παιδιά του
Δ2 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Με-
ταμόρφωσης που συμμετέχουν στον
5ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης των εκ-
δόσεων Μεταίχμιο.
