Παιδιά διάλειμμα! (Τεύχος 36)

9 10 Μια ιστορία που ψάχνει το τέλος της Η Λίνα Μουσιώνη γεννήθηκε στη Λάρισα. Έχει εργαστεί ως επιμελήτρια σε μουσείο, έχει επιμεληθεί και εκπονήσει πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα για τον νεοελληνικό πολιτισμό, φορητό εκπαιδευτικό υλικό και εκπαιδευτικές εκδόσεις. Έχει γράψει επίσης πολλά λογοτεχνικά βιβλία για παιδιά. Το βιβλίο της Λίνας Μουσιώνη Η Ρουμπίνη των δασών κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Κάτι παράξενο συμβαίνει στη Ρουμπίνη. Κλείνεται συνεχώς στο δωμάτιό της, δε μιλά, δεν παίζει. Αγνώριστη έχει γίνει. Η Σμαράγδα είναι σίγουρη πως η αδελφή της έχει άσχημα μπλεξίματα. Ένα αγόρι χωρίς κιθάρα, μια μικρή αδελφή και μια μεγάλη θα συναντηθούν σε μια συναυλία γεμάτη δράση και περιπέτεια! Τρέξε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο για να αποκτήσεις το βιβλίο και να ζήσεις κι εσύ την περιπέτεια των δύο αδερφών! – Ρ ουμπίνη, άνοιξε την πόρτα! Θέλω να σου δείξω κάτι. Θα πάθεις πλάκα. – Σμαράγδα, αν με κοροϊδεύεις πάλι, την έβαψες! – Δες και μόνη σου, είπε η Σμαράγδα και άφησε στα χέρια της αδελφής της ένα ταλαιπωρημένο, παλιό σημειωματάριο. Η Ρουμπίνη άρχισε να διαβάζει. Στο καπελάδικο του κυρίου Ερμή έμπαινε κι έβγαινε κόσμος και κοσμάκης. Ήταν το καλύτερο καπελάδικο της πόλης. Και το μοναδικό! Ο κύριος Ερμής ήταν έμπορος με έψιλον κεφα- λαίο. Σε πουλούσε και σε αγόραζε. Κανείς δεν έφευγε από το κατάστημά του χωρίς καινούριο καπελάκι. Μόνο ένα καπέλοδεν πουλούσε ποτέ. Έναμαύρο καπέλοαπό λεπτόμαλλί, με μιαμεταξωτήμαύρηκορδέλαολόγυρα. Οκύριος Ερμής τούκρατούσεθέση ξεχωριστή.Μέσασεμιαβιτρίναπάντα γυαλισμένη. Όσοι έμπαιναν στο καπελάδικο δεν έπαιρναν τα μάτια τους από πάνω του. Και όλοι ήθελαν να το δοκιμάσουν. Να ποζάρουν μαζί του στον μεγάλο καθρέφτη. Μια με το καλό προ- φίλ. Μια με το λιγότερο καλό. Αλλά ο κύριος Ερμής έβρισκε ένα σωρό δικαιολογίες όταν αποφάσιζαν να το αγοράσουν. – Ούτε να το σκέφτεστε, αγαπητέ μου. Δεν κολακεύει κα- θόλου τα αυτιά σας. Μοιάζουν με αυτιά γαϊδάρου. – Α πα πα! Αποκλείεται. Κάνει το κεφάλι σας σαν κολοκύθα. – Σας παχαίνει, κύριε! Σας κόβει μπόι. Σας προσθέτει χρόνια. Ξεχάστε το! Το καπέλο έμπαινε ξανά στη βιτρίνα και όλοι έφευγαν χα- ρούμενοι με ένα ολοκαίνουριο, ταιριαστό με τα αυτιά, τη μύτη και το μικρό τους δακτυλάκι. Η φήμη του εκλεκτού καπελάδικου έφτασε και στα αυτιά του νέου δημάρχου. – Χρειάζομαι ένα καπέλο για τις επίσημες εμφανίσεις μου, δήλωσε ο δήμαρχος Φαταούλας μόλις μπήκε στο καπελάδικο. Κάτι που να μου προσθέτει κι άλλη γοητεία, φινέτσα κι αρχοντιά! – Θα βρούμε το ιδανικό για την περίπτωσή σας! απάντησε ο κύριος Ερμής. Μην ανησυχείτε καθόλου. – Δεν ανησυχώ. Θέλω αυτό το μαύρο το γυαλιστερό, είπε ο δήμαρχος και έδειξε το καπέλο στη βιτρίνα. – Μμμμ, νομίζω πως δεν πάει με τη μύτη σας! – Δε με νοιάζει. – Ούτε με τα αυτιά σας πάει. – Ούτε αυτό με νοιάζει. – Χλωμιάζει τη φωτεινή επιδερμίδα σας. – Σκασίλα μου. – Μα σας προσθέτει καμιά δεκαριά κιλά, κύριε δήμαρχε! – Τα πάχη μου, τα κάλλη μου! – Μα σας προσθέτει και μια δεκαετία! – Δέκα χρόνια περισσότερη γοητεία! – Σας κονταίνει δέκα πόντους! – Τι το θέλω το μπόι; Δήμαρχος είμαι. Δεν είμαι παίκτης μπάσκετ! Τέτοιον ανυπόφορο πελάτη δεν είχε ξανασυναντήσει ο κύ- ριος Ερμής. Μία τελευταία ευκαιρία είχε για να τον πείσει. Να του αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό. Έσκυψε και του ψιθύρισε στο αυτί. – Σας προειδοποιώ, κύριε δήμαρχε, αυτό το καπέλο είναι πολύ επικίνδυνο. Πραγματοποιεί όλες τις επιθυμίες. Για το καλό σας. Αφήστε το ήσυχο. – Και μας το έκρυβες τόσον καιρό; Αίσχος. Θα σου κόψω πρόστιμο για παράνομη στάθμευση, παραβίαση ωραρίου, ρύ- πανση, ηχορύπανση και εσχάτη προδοσία! φώναξε ο δήμαρ- χος Φαταούλας. Άρπαξε το καπέλο και εξαφανίστηκε. Ο κύριος Ερμής συ- νέχισε να τακτοποιεί στα ράφια του καπελάδικου τα καινούρια καπέλα που είχαν φτάσει από τη μακρινή Καπελωνία. Κάθε μέρα που περνούσε, ο δήμαρχος φορούσε το καπέλο και κάθε επιθυμία του γινόταν αληθινή. Μία είχε μόνο, δηλαδή. Να γίνει πλούσιος. Πολύ πλούσιος. Και τα κατάφερε. Δεν προ- λάβαινε να μετράει τα πλούτη του. – Σμαράγδα, τι σκαρώνεις πάλι; Γιατί λείπουν οι τελευταίες σελίδες; – Τι δεν καταλαβαίνεις, Ρουμπίνη; Κάτι ύποπτο υπάρχει εδώ. Αλήθεια, ξέρεις γιατί η μαμά έχει καταχωνιάσει στο πατάρι το μαύρο καπέλο του παππού; Η Λίνα Μουσιώνη έγραψε μία ιστορία… χωρίς τέλος! Πώς νομίζεις ότι τελειώνει; Μπορείς να την ολοκληρώσεις εσύ; Γράψε το τέλος της ιστορίας που διάβασες και στείλε μας το κείμενό σου στη διεύθυνση Τ.Θ. 21001, 11410 Αθήνα ή στο e-mail paidia-dialeimma@metaixmio.gr και, πού ξέρεις, ίσως το δεις δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα μας!!