Το πέρασμα

1 Ο αγροτικός γιατρός έσφιξε τα κορδόνια της κουκούλας του για να προφυλαχθεί απ’ την παγωμένη αρμύρα που έφερ- νε κατά ριπές η μανιασμένη θάλασσα. Τέτοιο κακό πρώτη φορά αντίκριζε. Σαν να ’χε γυρίσει ανάποδα ο κόσμος τού φαινόταν, έτσι όπως μαύριζε γερμένος ο ουρανός πάνω απ’ το αφρισμένο πέλαγος. Ούτε μια φωτεινή χαραματιά δεν διακρινόταν στον ορίζοντα. Μονάχα οι μακρινές αστρα- πές που κάπου κάπου διέτρεχαν κατακόρυφα τον μελανό θόλο της αντάρας αποκάλυπταν τη σωρευμένη οργή των νεφών και πρόσφεραν ένα κάποιο σημείο αναφοράς, μαρ- τυρώντας ταυτόχρονα πως τούτο το άγριο χάος δεν κύ- κλωνε μόνο το νησί μα απλωνόταν πολύ πέρα από όσο έφτανε τ’ ανθρώπινο μάτι. Μπροστά του, τριακόσια μέτρα απ’ την ακτή, το ακυ- βέρνητο καράβι παράδερνε από ώρα στην υδάτινη λαίλα- πα, που το ’σπρωχνε με κάθε τρόπο όλο και βεβαιότερα στην καταστροφή. Θεόρατα κύματα των πέντε, έξι, ίσως και επτά μέτρων κυριολεκτικά το λιάνιζαν, δοκιμάζοντας