Ο γιός

J O N E S B O να μην τη χρειάζεσαι, αλλά όταν όλοι σού λένε ότι το αγόρι μπορεί να σε ξαλαφρώσει από τα βάσανά σου, γιατί να μην πεις κι εσύ ένα ναι στην ψυχική γαλήνη; Ο Ρόβερ απορούσε περισσότερο με το πώς ήταν δυνατόν ένας τέτοιος τύπος να έχει σκοτώσει εν ψυχρώ. Δεν το χωρού­ σε το μυαλό του. Ίσως τελικά να ήταν αλήθεια αυτό που λένε: ο διάβολος φορά πολλά κοστούμια. «Σαλάμ αλέκουμ» είπε η φωνή και το χέρι αποτραβήχτηκε. Ο Ρόβερ παρέμεινε καθιστός με το κεφάλι του σκυμμένο. Πιέζοντας τη λεία πίσω επιφάνεια των χρυσών του δοντιών με τη γλώσσα. Ήταν έτοιμος άραγε; Έτοιμος να συναντήσει τον Δημιουργό του, αν αυτό τον περίμενε εκεί έξω; Σήκωσε το κεφάλι του. «Το ξέρω ότι δεν ζητάς ποτέ πληρωμή αλλά...» Κοίταξε το γυμνό πόδι του νεαρού, που ήταν διπλωμένο από κάτω του. Eίδε την κατατρυπημένη μεγάλη φλέβα του ταρσού. «Την προηγούμενη φορά ήμουν στην Μπότσεν και όλοι εκεί μέσα έβρισκαν ντόπα εύκολα, χωρίς πρόβλημα. Αλ­ λά δεν ήταν και υψίστης ασφαλείας. Εδώ λένε ότι ο Φρανκ έχει καταφέρει να κλείσει όλα τα κανάλια. Αλλά...» ο Ρόβερ έχωσε το χέρι του στην τσέπη «... δεν είναι αλήθεια». Έβγαλε έξω ένα αντικείμενο στο μέγεθος κινητού τηλεφώ­ νου, μια επίχρυση θήκη που έμοιαζε με μίνι πιστόλι. Πάτησε τη μικροσκοπική σκανδάλη. Μια μικρή φλόγα ξεπήδησε από την κάννη. «Έχεις ξαναδεί τέτοιο πράγμα; Σίγουρα έχεις δει. Οι φρουροί που με ξάφρισαν όταν πρωτομπήκα ήξεραν τι είναι. Με ενημέρωσαν, μάλιστα, ότι πουλούσαν φτηνά λαθραία τσι­ γάρα, αν ενδιαφερόμουν. Και μ’ άφησαν να κρατήσω αυτόν τον μικρό αναπτήρα. Προφανώς δεν είχαν διαβάσει όλο μου το μητρώο. Δεν έχει ενδιαφέρον που η χώρα λειτουργεί συνο­ λικά, τη στιγμή που τόσο πολλοί άνθρωποι κάνουν τσαπατσο­ δουλειές όλη την ώρα;» O Ρόβερ ζύγισε τον αναπτήρα στο χέρι του.