Πριν απ΄το ηλιοβασίλεμα

ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ 17 το αποφάσισαν στο άψε σβήσε. Θα το μάθαιναν λίγο αργότερα. Έστειλαν τις πολυτελείς προσκλήσεις σε ροζ χαρτί και φακέλους για τις γυναίκες και σε γαλάζιο για τους άντρες, γράφοντας με θαυμάσια καλλιγραφικά γράμμα- τα το όνομα του καθενός. Αυτή η δουλειά ανατέθηκε σε μια δυναμική κυρία ονόματι Φροσάρ, από το όνομα ενός περιλάλητου ρόλου της. Τον ερμήνευε πάντα με επιτυχία τόση, που όλοι είχαν ξεχάσει το πραγματικό της όνο- μα Ελένη. Αυτή η κυρία είχε βγει κάποτε δασκάλα από το Παρθεναγωγείο της Αθήνας, και εκεί μάθαιναν, εκτός από μουσική, γαλλικά, κέντημα, πλέξιμο και παρασκευή φαγητών και γλυκισμάτων, να μιλούν και να γράφουν σωστά ελληνικά, και κυρίως καλλιγραφία. Και πράγμα πρωτοφανές, η ηθοποιός Ελένη έμαθε καλλιγραφία στη Φροσάρ, δηλαδή στον ρόλο! Δεν ακούστηκε ακόμα ποιος κρατούσε καταστάσεις με τα ονόματα και τη διεύθυνση του καθενός. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε την Ελένη Φροσάρ υπερήφανη γι’ αυτό τον ρόλο, που της ερχόταν γάντι, και που το έργο ήταν σανίδα σωτηρίας για κάθε περιπλανώμενο θίασο στα δύ- σκολα χρόνια μιας φαρμακωμένης εποχής. Το έργο ονο- μαζόταν Αἱ δύο ὀρφαναί. Στην Ελλάδα του 1900 διαφη- μιζόταν ως το « ἁπανταχοῦ δημοφιλὲς ἔργον τοῦ λαοῦ, εἰς πέντε πράξεις, πλήρεις περιπαθείας καὶ συγκινη- τικῶν ἐπεισοδίων, μὲ πλοκὴν σπουδαίαν, χαρακτῆρας εὐκρινεῖς καὶ μετὰ ζωῆς διαγεγραμμένους » και ο ρόλος της Φροσάρ, πρωταγωνιστικός, παντού στα θεατρικά μο- νόφυλλα αναγραφόταν πρώτος.