Η λεοπάρδαλη

J O N E S B O Η Λ Ε Ο Π Α Ρ Δ Α Λ Η 44 45 Κι ύστερα παραδόθηκε, έχασε τις αισθήσεις της, άρχισε να ονειρεύεται ότι στεκόταν μπροστά από μια κλειστή πόρτα. Από το δάσος ακούστηκε ένα μοναχικό, παγωμένο τιτίβισμα που έμοιαζε τόσο παράξενο, γιατί ο ήλιος έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Άνοιξε την πόρτα... Ξύπνησε και βρέθηκε με το κεφάλι της ακουμπισμένο στον ώμο του και τις άκρες του στόματός της καλυμμένες με ξεραμέ­ νο σάλιο. Η φωνή του κυβερνήτη ανακοίνωσε ότι είχαν αρχίσει την κάθοδό τους για το αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου. νόταν στη φισούνα σκεφτόμενη πώς θα εξέθετε την όλη αποτυ­ χημένη της αποστολή στην αναφορά της, όταν τον είδε να κατα­ φτάνει τρέχοντας κάτω απ’ τις λοξές αχτίδες του ήλιου που διείσδυαν στο κτίριο του αεροδρομίου. Είχε ένα απλό σακ βουα­ γιάζ περασμένο στον ώμο, κρατούσε μια σακούλα από τα αφο­ ρολόγητα , και κάπνιζε μανιωδώς ένα τσιγάρο. Σταμάτησε στη θύρα. Αλλά αντί να δώσει στο προσωπικό εδάφους την κάρτα επιβίβασής του, άφησε την τσάντα του στο πάτωμα και κοίταξε την Κάγια μ’ ένα απελπισμένο βλέμμα. Εκείνη επέστρεψε στην είσοδο της φισούνας. «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;» τον ρώτησε. «Συγγνώμη, μα δεν μπορώ να έρθω». «Γιατί όχι;» Ο Χάρι τής έδειξε τη σακούλα από τα αφορολόγητα . « Μόλις θυμήθηκα ότι στη Νορβηγία δικαιούσαι μόνο μια κούτα τσιγάρα κατ’ άτομο. Εγώ έχω δύο. Οπότε, εκτός κι αν...» είπε με βλέμμα σταθερό. Η Κάγια κοίταξε προς το ταβάνι, προσπαθώντας να κρύψει την ανακούφισή της. «Έλα, δώσ’ την εδώ». «Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ» είπε ο Χάρι ανοίγοντας την πλα­ στική σακούλα. Η Κάγια παρατήρησε ότι δεν περιείχε καθόλου μπουκάλια. Της έδωσε μια κούτα Camel απ’ όπου είχε ήδη χρη­ σιμοποιήσει ένα πακέτο. Η Κάγια προπορεύτηκε προς το αεροπλάνο ώστε να μην μπορέσει ο Χάρι να δει ότι χαμογελούσε. Κατάφερε να κρατηθεί ξύπνια κατά την απογείωση, προλα­ βαίνοντας να δει το Χονγκ Κονγκ να εξαφανίζεται από κάτω τους και τα μάτια του Χάρι να καρφώνουν το τρόλεϊ με τα ποτά που πλησίαζε σπασμωδικά, με εύθυμους, γυάλινους ήχους. Πρό­ λαβε επίσης να τον δει να κλείνει τα μάτια του και ν’ απαντά στην αεροσυνοδό μ’ ένα ψιθυριστό σχεδόν «Όχι, ευχαριστώ». Αναρωτήθηκε αν ο Γκούναρ Χάγκεν είχε δίκιο· αν ο άντρας που καθόταν δίπλα της ήταν πραγματικά αυτός που είχαν ανάγκη...