Η λεοπάρδαλη

J O N E S B O Η Λ Ε Ο Π Α Ρ Δ Α Λ Η 38 39 πλήθος. Τα μπιμπερό δεν επιστρέφονται κι έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να το βουτήξει κάποιο παιδί ή κάποιος αλκοολικός κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής. Έχει συμβεί κι αυτό». Η Κάγια έγνεψε αργά. Ο Χάρι είχε αρχίσει να χαλαρώνει. Υπομονή χρειαζόταν μόνο. Όλους τους πιάνει η πολυλογία όταν έχουν να μιλήσουν τη μητρική τους γλώσσα μήνες ολόκληρους. Φυσιολογικό είναι. Για προχώρα, για προχώρα. «Και σου αρέσουν τα άλογα;» Εκείνος μασουλούσε τώρα μια οδοντογλυφίδα. «Όχι ακρι­ βώς. Είναι τόσο δύσθυμα ώρες ώρες». «Ναι, αλλά σου αρέσει να στοιχηματίζεις σ’ αυτά». «Ναι, μου αρέσει. Αλλά δεν είμαι εθισμένος στoν τζόγο». Χαμογέλασε, και η Κάγια εντυπωσιάστηκε για μία ακόμα φορά από τον τρόπο που το χαμόγελο μεταμόρφωνε το πρόσω­ πό του, το έκανε ανθρώπινο, προσιτό, αγορίστικο. Και θυμήθηκε το κομμάτι του ανοιχτού ουρανού που είχε προλάβει να δει πάνω από τη Μέλντεν Ρόου. «Ο τζόγος είναι πολύ κακή στρατηγική μακροπρόθεσμα. Αλ­ λά αν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, είναι η μοναδική στρατηγική που σου απομένει. Εγώ πόνταρα ό,τι είχα και αρκετά που δεν είχα σε μία και μοναδική κούρσα». «Έβαλες ό,τι είχες σ’ ένα άλογο;» «Σε δύο. Στοίχημα quinella: διαλέγεις ποια δύο άλογα θα τερματίσουν πρώτα, ασχέτως ποιο από τα δύο θα νικήσει». «Και δανείστηκες χρήματα από την Τριάδα;» Είδε τα μάτια του Χάρι να διαστέλλονται από έκπληξη. «Για ποιον λόγο να δανείσει ένα σοβαρό κινέζικο καρτέλ χρήματα σ’ έναν ξένο που καπνίζει όπιο και δεν έχει τίποτα να χάσει;» «Να σου πω» είπε ο Χάρι βγάζοντας ένα τσιγάρο από το πακέτο. «Ως ξένος, μπορείς να παρακολουθήσεις τις κούρσες στο Χάπι Βάλεϊ από το θεωρείο των VIP για τις πρώτες τρεις εβδο­ μάδες από την άφιξή σου στη χώρα, με βάση τη σφραγίδα στο «Γιατί;» «Για να μουδιάσουν οι αισθήσεις μου. Κοίτα, Σούλνες, όλο αυτό αρχίζει να μοιάζει με συνέντευξη για μια δουλειά που δεν θέλω. Έχεις δοκιμάσει ποτέ σου όπιο;» Η Κάγια κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Είχε δοκιμάσει μαριχουάνα μερικές φορές, όταν γύριζε τη Λατινική Αμερική μ’ ένα σακίδιο στον ώμο, αλλά δεν της είχε αρέσει κι ιδιαίτερα. «Ε, οι Κινέζοι το έχουν δοκιμάσει. Διακόσια χρόνια πριν, οι Βρετανοί άρχισαν να εισάγουν όπιο από την Ινδία για να βελ­ τιώσουν το εμπορικό τους ισοζύγιο. Κι έκαναν τους μισούς Κι­ νέζους ναρκομανείς εν μία νυκτί» είπε και χτύπησε τα δάχτυλα του άδειου χεριού του. «Και όταν οι κινέζικες αρχές, πολύ σοφά, αποφάσισαν να το απαγορεύσουν, οι Βρετανοί τους κήρυξαν πόλεμο για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να ναρκώνουν την Κίνα και να την έχουν του χεριού τους. Είναι σαν η Κολομ­ βία να βομβαρδίζει τη Νέα Υόρκη γιατί οι Αμερικανοί κατάσχε­ σαν την κοκαΐνη στα σύνορά τους». «Πού θες να καταλήξεις;» «Στο ότι νιώθω πως είναι υποχρέωσή μου, ως Ευρωπαίου, να καπνίσω λίγα απ’ τα σκατά που εισάγαμε σ’ αυτή τη χώρα». Η Κάγια άκουσε τον εαυτό της να γελάει. Είχε πραγματικά ανάγκη να κοιμηθεί. «Σε παρακολουθούσα όταν έκανες την ανταλλαγή» του είπε. «Είδα πώς το κάνεις. Το μπιμπερό είχε λεφτά όταν το άφησες στη βάση του αγάλματος κι ύστερα είχε όπιο. Σωστά;» «Μμμ» είπε ο Χάρι με το στόμα γεμάτο νουντλς. «Μήπως έχεις κάνει στο Ναρκωτικών;» Εκείνη κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Γιατί μπιμπερό όμως;» Ο Χάρι τεντώθηκε, φέρνοντας τα χέρια του πάνω από το κε­ φάλι. Το μπολ μπροστά του ήταν άδειο. «Το όπιο βρομάει. Εάν το έχεις στην τσέπη σου ή σε αλουμινόχαρτο, τα σκυλιά του Τμήματος Ναρκωτικών μπορούν να σε μυρίσουν κι ανάμεσα στο