Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο

Z O Y Σ Α Μ Ε Π Α Ν Τ Α Σ ‘ Ε Ν Α Κ Α Σ Τ Ρ Ο 13 κούνησε ποτέ το μικρό του δαχτυλάκι· ίσως να πίστευαν πως, αν γινόταν κάτι τέτοιο, οι Μπλάκγουντ μπορεί και να άρχιζαν να έρχονται στις συνελεύσεις των κατοίκων. Στο δημαρχείο, οι χωρικοί βγάζουν άδειες κυνηγιού και ψαρέματος και, μια φορά τον χρόνο, στη συνέλευση των κατοίκων, έρχονται οι Κλαρκ, οι Κάρινγκτον και οι Σέ­ περντ και ψηφίζουν πολύ σοβαρά να φύγει ο σκουπιδότο­ πος των Χάρλερ από τη Μέιν Στριτ, καθώς και να απομα­ κρυνθούν τα παγκάκια μπροστά από το κατάστημα γενι­ κού εμπορίου· κάθε χρόνο οι κάτοικοι υπερψηφίζουν περιχαρείς. Μετά το δημαρχείο, στα αριστερά, βρίσκεται ο Μπλάκγουντ Ρόουντ, που είναι ο δρόμος για το σπίτι. Ο Μπλάκγουντ Ρόουντ κάνει έναν μεγάλο κύκλο γύρω από τη γη των Μπλάκγουντ και τον ακολουθεί ο συρμά­ τινος φράχτης που έβαλε ο πατέρας μας. Όχι πολύ μακριά από το δημαρχείο, υπάρχει ένας μεγάλος μαύρος βράχος που σηματοδοτεί την είσοδο στο μονοπάτι, κι εκεί ξεκλει­ δώνω την αυλόπορτα, την κλειδώνω ξανά πίσω μου, δια­ σχίζω το δάσος και φτάνω σπίτι. Οι κάτοικοι του χωριού ανέκαθεν μας μισούσαν.