Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο

S H I R L E Y J A C K S O N 12 λογραφία τους μεταφερόταν από το ταχυδρομείο του χω­ ριού με αυτοκίνητο, το οποίο διέσχιζε τον Ρίβερ Ρόουντ και ανέβαινε στο Ολντ Μάουντεν, αλλά οι κάτοικοι του Ολντ Μάουντεν ταχυδρομούσαν τα γράμματά τους στις κωμοπόλεις και οι κάτοικοι του Ρίβερ Ρόουντ κουρεύονταν στην πόλη. Πάντα με παραξένευε που οι κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι ζούσαν στα μικρά βρομερά σπιτάκια τους στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο ή παραέξω, στον Κρικ Ρόουντ, χαμογελούσαν και χαιρετούσαν όποτε περνούσαν οι Κλαρκ και οι Κάρινγκτον με τα αυτοκίνητά τους. Κάθε φορά που η Έλεν Κλαρκ ερχόταν στο παντοπωλείο του Έλμπερτ για να πάρει μια κονσέρβα ντοματόσουπα ή μισό κιλό καφέ που είχε ξεχάσει η μαγείρισσά της, όλοι την καλημέριζαν και έλεγαν ότι ο καιρός ήταν καλύτερος σήμερα. Το σπίτι των Κλαρκ είναι πιο καινούργιο, αλλά όχι πιο ωραίο από το σπίτι των Μπλάκγουντ. Ο πατέρας μας είχε φέρει στο σπίτι το πρώτο πιάνο που είδε ποτέ το χωριό. Οι Κά­ ρινγκτον είναι ιδιοκτήτες του εργοστασίου χαρτιού, αλλά οι Μπλάκγουντ έχουν στην κατοχή τους όλη τη γη μεταξύ του αυτοκινητόδρομου και του ποταμιού. Οι Σέπερντ από το Ολντ Μάουντεν έχουν δώσει στο χωριό το δημαρχείο του, που είναι άσπρο με μυτερή στέγη και βρίσκεται σε έναν πράσινο κήπο με ένα κανόνι μπροστά. Είχαν γίνει συζητήσεις κάποτε για να εφαρμοστούν πολεοδομικές ρυθμίσεις στο χωριό και να γκρεμιστούν τα καλύβια στον Κρικ Ρόουντ, ώστε να χτιστεί όλο το χωριό με τέτοιον τρόπο, που να ταιριάζει με το δημαρχείο, αλλά κανείς δεν