22 CAMILLA LACKBERG ρα της αδελφής της και ταυτόχρονα μητέρα της Μάγιας και ένα είδος αναπληρωματικής μητέρας για την Έμα και τον Άντριαν, όσο περίμενε την Άννα να ξυπνήσει από το αποκάρωμά της. Η Ερίκα έριχνε και καμιά ματιά προς τον πάνω όροφο καθώς τακτοποιούσε το χάος που επικρατούσε πάνω στο τραπέζι. Όμως εκεί πάνω βασίλευε σιωπή. Η Άννα σπάνια ξυπνούσε πριν από τις έντεκα και η Ερίκα την άφηνε να κοιμηθεί. Δεν ήξερε τι άλλο μπορούσε να κάνει. «Δεν θέλω να πάω στον παιδικό σταθμό σήμερα» δήλωσε ο Άντριαν και πήρε μια έκφραση που έλεγε πέραν πάσης αμφιβολίας: «Κι αν μπορείς, προσπάθησε να με αναγκάσεις». «Φυσικά και θα πας στον παιδικό σταθμό, Άντριαν» είπε η Έμα και έβαλε ξανά τα χέρια στη μέση. Η Ερίκα διέκοψε τον καβγά που έβλεπε ότι θα ξεσπούσε και ενώ προσπαθούσε να καθαρίσει τη μόλις οχτώ μηνών κόρη της όσο καλύτερα μπορούσε, είπε: «Έμα, εσύ θα πας να φορέσεις το μπουφάν σου. Άντριαν, δεν έχω όρεξη να ξεκινήσω τέτοια συζήτηση σήμερα. Θα πας στον παιδικό σταθμό μαζί με την αδελφή σου, όπως και να ’χει». Ο Άντριαν άνοιξε το στόμα για να διαμαρτυρηθεί, αλλά κάτι στο βλέμμα της θείας του του έλεγε ότι αυτό το πρωί καλύτερα θα έκανε να υποταχθεί. Έτσι, βγήκε στον διάδρομο ασυνήθιστα υπάκουος. «Έλα, λοιπόν, φόρεσε τα παπούτσια σου τώρα». Η Ερίκα έβγαλε τα αθλητικά παπούτσια του Άντριαν αλλά εκείνος κούνησε πολύ έντονα το κεφάλι του. «Δεν μπορώ μόνος μου, πρέπει να με βοηθήσεις». «Σίγουρα μπορείς, τα φοράς άλλωστε μόνος σου στον παιδικό σταθμό». «Όχι, δεν μπορώ. Είμαι μικρός» πρόσθεσε εκείνος για σιγουριά.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=