20 CAMILLA LACKBERG με τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα θα άρχιζαν να καταφθάνουν στο Τανουμσχέντε. «Μάλλον δεν θα υπάρξει πρόβλημα» είπε ο Γερν Σούστερ. Ακόμη δεν είχε καταφέρει να χωνέψει το γεγονός ότι ο Έρλινγκ είχε καταλάβει το πόστο του δημάρχου που κατείχε εκείνος για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Ο Έρλινγκ από τη μεριά του δεν καταλάβαινε γιατί ο Γερν επέλεξε να παραμείνει στο συμβούλιο. Αν ο ίδιος είχε υποστεί τέτοια εξευτελιστική ήττα, θα έβαζε την ουρά του στα σκέλια και θα αποτραβιόταν. Αν όμως ο Γερν επιθυμούσε να παρατείνει την ταπείνωσή του, δικό του πρόβλημα. Αποκόμιζε βέβαια κανείς κάποια οφέλη με το να έχει κοντά του αυτή την αλεπού, έστω κι αν τώρα ήταν πια μια αλεπού γριά και ξεδοντιάρα, μεταφορικά μιλώντας. Διότι ο Σούστερ είχε τους πιστούς οπαδούς του, οι οποίοι παρέμεναν ήσυχοι όσο τον έβλεπαν να είναι ακόμη ενεργός στο συμβούλιο. «Εντάξει, λοιπόν. Ας δείξουμε τώρα τον ενθουσιασμό μας. Θα υποδεχτώ προσωπικά την ομάδα στη μία η ώρα και μπορείτε φυσικά να με συνοδεύσετε. Αλλιώς, θα τα πούμε στην προγραμματισμένη συνάντηση την Πέμπτη». Σηκώθηκε για να δείξει ότι ήταν ώρα για τη συντροφιά να το διαλύσει. Ο Ούνο μουρμούριζε ακόμη όταν έφυγε, αλλά κατά τ’ άλλα ο Έρλινγκ θεώρησε ότι τα είχε καταφέρει πολύ καλά με τη σύναξη του στρατεύματος. Η υπόθεση αυτή μύριζε από μακριά επιτυχία, το ένιωθε σε όλο του το είναι. Πήγε ικανοποιημένος στη βεράντα και άναψε ένα πούρο για τη νίκη του. Πέρα στην τραπεζαρία, η Βίβεκα μάζευε σιωπηλή το τραπέζι. «Ντα, ντα, ντα, ντα». Η Μάγια καθόταν στην παιδική καρέκλα της και έβγαζε άναρθρες φωνούλες καθώς απέφευγε με απί
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=