Σε ζωντανή μετάδοση

[ 13 ] «Ευχαριστώ» είπε η Χάννα και έφυγε βιαστικά ναφτάσει τον Πά­ τρικ που ήταν ήδη στην πόρτα του τμήματος. «Λοιπόν, πώς νιώθεις;» τη ρώτησε ο Πάτρικ όταν είχαν μπει στο αυτοκίνητο της αστυνομίας και ξεκίνησαν για το Σανές. «Α, ευχαριστώ, μια χαρά νιώθω, αλλάπάνταυπάρχει αγωνίαόταν αρχίζεις σε έναν καινούργιο τόπο». «Είδα στον φάκελό σου ότι έχεις ήδη προλάβει να μετατεθείς σε πολλά μέρη» έκανε ο Πάτρικ. «Ναι, πάνταήθελα νααποκτήσωόσοπερισσότερη εμπειρίαμπο­ ρούσα» απάντησε η Χάννα καθώς κοιτούσε με περιέργεια έξω από το παράθυρο. «Διαφορετικά μέρη της Σουηδίας, διαφορετικού με­ γέθους περιοχές υπηρεσίας, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Κάνω τα πάντα για να εμπλουτίσω τις εμπειρίες μου». «Ναι, αλλά γιατί;» συνέχισε να ρωτάει ο Πάτρικ. «Ποιος είναι ο τελικός στόχος, για να το θέσω έτσι;» Η Χάννα χαμογέλασε. Ήταν ένα χαμόγελο φιλικό, αλλά ταυτό­ χρονα απίστευτα αποφασιστικό. «Μια θέση προϊσταμένου φυσικά. Σε κάποια από τις μεγάλες αστυνομικές περιφέρειες. Κάνωλοιπόν όλων των ειδών τα μαθήμα­ τα και τα σεμινάρια, αποκτώόσο περισσότερες εμπειρίες γίνεται και δουλεύω όσο σκληρότερα μπορώ». «Πράγματι, ακούγεται καλή συνταγή για να πας μπροστά» είπε ο Πάτρικ και χαμογέλασε, αλλά αυτή η αίσθηση φιλοδοξίας τον έκανε να νιώθει κάπως άβολα. Ήταν κάτι στο οποίο δεν είχε συ­ νηθίσει. «Το ελπίζω» είπε η Χάννα και συνέχισε να κοιτάζει τα μέρη που προσπερνούσαν. «Κι εσύ; Πόσον καιρό δουλεύεις στο Τανουμσχέντε;»