Ζώνη Σιωπής

15 Ζ Ω Ν Η Σ Ι Ω Π Η Σ «Είναι παρακινδυνευμένο». Ο πρώτος χρόνος είναι, λίγο πολύ, δοκιμαστικός. Αυτό δεν είναι επίσημο, δεν σημαίνει όμως ότι είναι λιγότερο σοβαρό. Αν ο Ρίτσι έκανε ένα λάθος με το καλημέρα σας, υπό το φως τόσο δυνατών προβολέων, θα έπρεπε ν’ αρχίσει αμέσως να αδειάζει το γραφείο του. «Θα τα πάει μια χαρά. Θα φροντίσω εγώ γι’ αυτό». «Δεν μιλάω μόνο για τον Κάραν. Πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία σου μεγάλη υπόθεση;» είπε ο Ο’Κέλι. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μου, μικρά και δια­ περαστικά. Η τελευταία πολύκροτη υπόθεσή μου είχε στρα­ βώσει. Όχι από δικό μου λάθος –μου την είχε φέρει κάποιος που τον θεωρούσα φίλο, μ’ έριξε στα σκατά και με παράτησε εκεί–, όμως, και πάλι, οι άνθρωποι θυμούνται. «Σχεδόν δύο χρόνια» απάντησα. «Σωστά. Εξιχνίασε αυτήν, και ξαναμπαίνεις στον σωστό δρόμο». Τα υπόλοιπα έμειναν ανείπωτα, αφήνοντας να αιωρείται ανάμεσά μας κάτι πυκνό και βαρύ. «Θα την εξιχνιάσω» είπα. Ο Ο’Κέλι έγνεψε καταφατικά. «Αυτό σκέφτηκα κι εγώ. Να με κρατάς ενήμερο». Έγειρε προς τα εμπρός πάνω από το γραφείο και μου έδωσε την ανα­ φορά του περιστατικού. «Σας ευχαριστώ, κύριε. Δεν θα σας απογοητεύσω». «Ο Κούπερ και οι τεχνικοί του Εγκληματολογικού κατευ­ θύνονται ήδη προς τα εκεί». Ο Κούπερ είναι ο ιατροδικαστής. «Θα χρειαστείς ανθρώπινο δυναμικό. Έβαλα τη Γενική Αστυ­ νομική Διεύθυνση να σου στείλει κάμποσους βοηθητικούς. Έξι είναι καλά προς το παρόν;» «Μια χαρά μού ακούγονται. Αν χρειαστώ κι άλλους, θα ενημερώσω».