Ζώνη Σιωπής

24 T A N A F R E N C H «Η Τζένιφερ Σπέιν δεν δουλεύει, αλλιώς το πρόβλημα της αδερφής θα ήταν πως δεν είχε πάει στη δουλειά, όχι πως δεν μπορούσε να τη βρει. Άρα η Φιόνα τηλεφωνεί στην Τζένιφερ κατά τις εννιά – άντε, το νωρίτερο στις οχτώ και μισή, καθώς μέχρι τότε πρέπει να ήταν απασχολημένες βάζοντας τη μέρα τους σε σειρά. Και στις δέκα και τριάντα έξι» –χτύπησα ελαφρά την αναφορά του περιστατικού– «εκείνη βρίσκεται ήδη στην Μπράιαν­ σταουν και τηλεφωνεί στους ένστολους. Δεν ξέρω πού μένει η Φιόνα Ράφερτι ή πού δουλεύει, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η Μπράιανσταουν βρίσκεται κάμποση ώρα μακριά με το αυτοκί­ νητο απ’ οπουδήποτε. Με άλλα λόγια, όταν η Τζένιφερ αργεί μία ώρα για την πρωινή τους κουβεντούλα – το πολύ μία ώρα, ίσως είναι και λιγότερο–, η Φιόνα πανικοβάλλεται τόσο ώστε παρα­ τάει τα πάντα και τσακίζεται να πάει εκεί πέρα. Εμένα αυτό μου φαίνεται αρκετά υπερβολικό. Δεν ξέρω για σένα, δικέ μου, αλλά πολύ θα ήθελα να μάθω τι μύγα την τσίμπησε». «Μπορεί να μη βρισκόταν μία ώρα μακριά. Μπορεί να μένει δίπλα και να πέρασε να ρίξει μια ματιά». «Τότε, γιατί να πάρει τ’ αυτοκίνητο; Αν είναι αρκετά μακριά για να περπατήσει, τότε είναι αρκετά μακριά ώστε το πέρασμά της αποκεί να είναι παράξενο. Και ιδού ο Κανόνας Νούμερο Δύο: όταν η συμπεριφορά κάποιου είναι παράξενη, το θεωρείς αποκλειστικό δωράκι για σένα και δεν το αφήνεις στην άκρη πριν το ξετυλίξεις. Ρίτσι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με Κλο­ πές Οχημάτων. Σ’ αυτή τη δουλειά δεν σε παίρνει να πεις “Α, ίσως να μην είναι κάτι σημαντικό, μπορεί να βρισκόταν σε περίεργη διάθεση εκείνη τη μέρα, ας το ξεχάσουμε”. Ποτέ». Έπεσε σιωπή, το είδος της σιωπής που σήμαινε ότι η συζή­ τηση δεν είχε τελειώσει. Τελικά ο Ρίτσι είπε: «Είμαι καλός ντετέκτιβ». «Είμαι σίγουρος ότι θα γίνεις άριστος ντετέκτιβ μια μέρα. Αυτή τη στιγμή όμως έχεις ακόμα να μάθεις σχεδόν τα πάντα».