Ζώνη Σιωπής

23 Ζ Ω Ν Η Σ Ι Ω Π Η Σ «Ναι, υποθέτω». «Συμβαίνει, παλικάρι μου. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι το αντίθετο. Το γεγονός ότι η Τζένιφερ Σπέιν επιβίωσε την καθιστά βασική ύποπτη. Από την άλλη, σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως είναι ο πατέρας. Η γυναίκα το πολύ να ξεπαστρέψει τα παιδιά και ν’ αυτοκτονήσει, ο άντρας πάει για ολόκληρη την οικογένεια. Όπως και να ’χει, συνήθως δεν μπαίνουν στον κόπο να το στήσουν ώστε να φανεί σαν βίαιη είσοδος. Έχουν πάψει προ πολλού να νοιάζονται για τέτοια πράγματα». «Σύμφωνοι. Παρ’ όλα αυτά, υποθέτω πως αυτό θα το κρί­ νουμε μόνοι μας όταν φτάσει το Εγκληματολογικό. Έτσι κι αλλιώς, δεν θα βασιζόμασταν στα λεγόμενα των ένστολων. Αντιθέτως, για το όπλο θα ήθελα να μάθω αμέσως». «Καλό παιδί. Αυτό είναι στην κορυφή της λίστας των ερω­ τήσεων προς τους ένστολους, σωστά. Και ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα ήθελες να ρωτήσεις την αδερφή;» «Αν κάποιος είχε κάτι εναντίον της Τζένιφερ Σπέιν. Ή του Πάτρικ Σπέιν». «Ναι, εντάξει, όμως αυτή είναι μια ερώτηση την οποία σί­ γουρα θα κάνουμε στους πάντες. Τι θα ήθελες να ρωτήσεις τη Φιόνα Ράφερτι συγκεκριμένα;» Κούνησε το κεφάλι του. «Τίποτα; Προσωπικά, θα μ’ ενδιέφερε πολύ ν’ ακούσω τι δουλειά είχε εκεί». «Μα λέει…» Ο Ρίτσι σήκωσε την αναφορά του περιστατικού. «Οι δυο τους μιλούσαν καθημερινά. Δεν μπορούσε να τη βρει». «Και λοιπόν; Ρίτσι, σκέψου λίγο τους χρόνους. Ας πούμε ότι συνήθως μιλάνε… πότε; Γύρω στις εννιά, αφού οι άντρες τους έχουν φύγει για τη δουλειά και τα παιδιά για το σχο­ λείο…» «Ή αφού έχουν πάει οι ίδιες στη δουλειά. Ίσως να δουλεύουν κι αυτές».