Ζώνη Σιωπής

17 Ζ Ω Ν Η Σ Ι Ω Π Η Σ «Σ’ το είπα» πέταξε ο Κουίγκλι στον Ρίτσι. Εκείνος τον κοίταξε με μάτια γουρλωμένα, παίζοντάς το αθώα περιστερά. «Αλήθεια; Συγγνώμη, φίλε, δεν πρόσεχα. Είχα άλλα στο μυαλό μου – καταλαβαίνεις τι εννοώ». «Χάρη προσπαθώ να σου κάνω, Κάραν. Αν θέλεις, άκουσέ με». Ο Κουίγκλι εξακολουθούσε να μοστράρει το πληγωμένο του ύφος. Φόρεσα το παλτό μου και άρχισα να ελέγχω τον χαρτοφύ­ λακά μου. «Απ’ ό,τι φαίνεται, είχατε μια συναρπαστική κουβεντούλα οι δυο σας. Θέλετε να μου πείτε κι εμένα περί τίνος πρόκειται;» «Τίποτα» απάντησε ο Ρίτσι αμέσως. «Περί ανέμων και υδάτων λέγαμε». «Απλά ενημέρωνα τον νεαρό Ρίτσι αποδώ» είπε υπεροπτι­ κά ο Κουίγκλι. «Δεν είναι καλό σημάδι που σε φώναξε ο Με­ γάλος μόνο σου. Για να σε ενημερώσει πίσω από την πλάτη του Ρίτσι. Τι λέει αυτό για τη θέση του στην ομάδα; Θεώρησα ότι ίσως θα ήταν καλό να το σκεφτεί λιγάκι». Ο Κουίγκλι λατρεύει να κάνει καψώνια στα στραβάδια, όπως του αρέσει και να πιέζει ένα κλικ παραπάνω τους υπό­ πτους. Όλοι το έχουμε κάνει κατά καιρούς, όμως εκείνος το ευχαριστιέται περισσότερο απ’ ό,τι εμείς οι υπόλοιποι. Συνή­ θως ωστόσο έχει τη σύνεση ν’ αφήνει τα αγόρια μου στην ησυχία τους. Ο Ρίτσι για κάποιον λόγο του την έχει σπάσει. «Θα έχει πολλά να σκεφτεί το επόμενο διάστημα. Δεν έχει την πολυτέλεια ν’ αφήνει την προσοχή του να αποσπάται από ασήμαντες ανοησίες. Ντετέκτιβ Κάραν, είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση;» « Καλά » είπε ο Κουίγκλι χώνοντας το διπλοσάγονό του στον γιακά του. «Μη μου δίνετε σημασία». «Ποτέ δεν σου δίνω, παλιόφιλε». Έβγαλα διακριτικά τη γρα