Ζωή εκτός τόπου

25 I Κάθε οικογένεια επινοεί τους γονείς και τα παιδιά της, δίνει στο κάθε άτομο μια ιστορία, έναν χαρακτήρα, ένα πεπρωμένο, ακό- μα και μια γλώσσα Υπήρχε ανέκαθεν κάποιο λάθος στον τρό- πο που επινοήθηκα και προορίστηκα να ταιριάξω στον κόσμο όπου ανήκαν οι γονείς και οι τέσσερις αδελφές μου Εάν αυτό συνέβαινε επειδή διαρκώς παρερμήνευα τον ρόλο μου ή λόγω κάποιου ελαττώματος βαθιά μέσα στην ύπαρξή μου, ήταν κάτι που παρέμενε αδιευκρίνιστο στο μεγαλύτερο μέρος των νεανι- κών μου χρόνων Κάποιες φορές ήμουν αδιάλλακτος και υπε- ρηφανευόμουν γι’ αυτό Άλλες, πάλι, μου φαινόταν ότι σχεδόν δεν διέθετα καμία απολύτως προσωπικότητα, ότι ήμουν άτολ- μος, αβέβαιος, δίχως βούληση Ωστόσο η αίσθηση που υπερί- σχυε ήταν ότι βρισκόμουν πάντα εκτός τόπου Έτσι χρειάστη- κα περίπου πενήντα χρόνια για να συνηθίσω –ή, ακριβέστερα, για να αισθανθώ λιγότερο άβολα με αυτό– το «Έντουαρντ», ένα όνομα παράλογα αγγλικό που ζευγάρωνε διά της βίας με το καταφανώς αραβικό επώνυμο Σαΐντ Είναι αλήθεια ότι, όπως μου είπε η μητέρα μου, πήρα το όνομα Έντουαρντ από τον Πρίγκιπα της Ουαλίας 1 , που τόσο εντυπωσίαζε με την κομψό- τητά του το 1935, χρονιά της γέννησής μου, και ότι Σαΐντ ήταν το όνομα διαφόρων θείων και εξαδέλφων Αλλά το σκεπτικό της επιλογής του ονόματός μου κατέρρευσε όχι μόνο όταν δεν ανακάλυψα κανέναν παππού με το όνομα Σαΐντ, αλλά και όταν επιχείρησα να συνδέσω το φανταχτερό αγγλικό μου όνομα με το αραβικό ταίρι του Για χρόνια, και ανάλογα με τη συγκεκρι-