Ζωή εκτός τόπου

ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ / 37 καταχωρίσεις σε ένα στρατιωτικό ημερολόγιο από τη χρονιά 1917-1918 Τίποτε άλλο Αφού πέθανε, αναρωτήθηκα μήπως, όπως ο Άσααντ, είχε αποκτήσει γυναίκα, ίσως ακόμα και οικο- γένεια, έχοντάς την και εκείνος εγκαταλείψει Ωστόσο, τα ισχυρά διδάγματα της προσωπικής του ιστορίας ήταν τόσο αποφασιστικά για την υπό τη διεύθυνσή του διάπλαση της νεότητάς μου, που δεν θυμάμαι να έθεσα ποτέ οποιοδήποτε καίριο ερώτημα Μετά την Αμερική η ιστορία αποκτά αμεσότητα και κατά κά- ποιον τρόπο χάνει έστω και την υπόνοια ενός ακόμα ρομάντζου του Άλτζερ: επιστρέφοντας στην Παλαιστίνη το 1920, οπλι- σμένος με την αμερικανική υπηκοότητα, ο Γουίλιαμ Α Σαΐντ (πρώην Γουαντία Ιμπραΐμ) έμοιαζε σαν να είχε όλως αιφνιδίως μετατραπεί σε εγκρατή σκαπανέα, σε σκληρά εργαζόμενο και επιτυχημένο επιχειρηματία και προτεστάντη, κάτοικο πρώτα της Ιερουσαλήμ και κατόπιν του Καΐρου Αυτός ήταν ο άντρας που ήξερα Η φύση της πρώιμης σχέσης με τον μεγαλύτερο εξάδελφό του, τον Μπούλος Σαΐντ –ο οποίος ήταν επίσης ο σύζυγος της αδελφής του Ναμπίχα– δεν υπήρξε ποτέ εντελώς ξεκάθαρη, παρόλο που ήταν σαφές ότι ο Μπούλος ίδρυσε την Παλαιστινιακή Εκπαιδευτική Εταιρεία, στην οποία ο Γουαντία εισχώρησε (και επένδυσε) αμέσως μετά την επιστροφή του στην πατρίδα Οι δύο άντρες έγιναν συνεταίροι, μολονότι το 1929 ο Γουαντία μετακόμισε από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο, όπου, σε διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, συνέστη- σε την Πρότυπη Εταιρεία Χαρτικών, με δύο καταστήματα λιανι- κής στο Κάιρο, ένα στην Αλεξάνδρεια και διάφορα γραφεία και υπο-αντιπροσωπείες στην περιοχή της Διώρυγας του Σουέζ Στο Κάιρο υπήρχε μια ακμάζουσα συριακή (σάμι) κοινότητα, φαίνεται όμως ότι κράτησε απόσταση από αυτή, προτιμώντας να δουλεύει πολλές ώρες και να παίζει περιστασιακά τένις με τον φίλο του Χαλίμ Αμπού Φαντίλ· μου είπε ότι έπαιζαν στις δύο