Ζωή εκτός τόπου

36 / ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΣΑΪΝΤ κατάπληκτος ότι είχε καταγραφεί η συμμετοχή του, ως μέλος του σώματος της επιμελητείας, σε άγνωστες πολεμικές εκ- στρατείες Πιθανόν να πρόκειται περί λάθους, αφού εξακολου- θώ να πιστεύω την εκδοχή του πατέρα μου Επέστρεψε στο Κλίβελαντ μετά τον πόλεμο και ίδρυσε τη δική του εταιρεία χρωμάτων Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Άσααντ («Αλ»), εργαζόταν τότε ως ναυτικός στις Μεγάλες Λί- μνες Ακόμα και τότε ήταν ο νεότερος αδελφός, ο «Μπιλ» –η αλλαγή του ονόματος έγινε στον στρατό– που εφοδίαζε τον μεγαλύτερο με χρήματα, έστελνε δε και στους γονείς του τον μισό του μισθό Ο Άσααντ κάποτε απείλησε τον Μπιλ με μαχαί- ρι: χρειαζόταν περισσότερα χρήματα από τον εύπορο νεότερο αδελφό του για να παντρευτεί μια Εβραία, την οποία ο πατέ- ρας μου πιθανολογούσε ότι εγκατέλειψε δίχως όμως να τη χω- ρίσει, όταν αιφνιδίως επέστρεψε και εκείνος στην Παλαιστίνη τη δεκαετία του είκοσι Περιέργως, τίποτα δεν διασώθηκε από την αμερικανική δε- καετία του πατέρα μου εκτός από τις ανεπαρκέστατες αναδιη- γήσεις του για αυτή, και παράταιρα θραύσματα, όπως μια αγά- πη για τη μηλόπιτα αλά μοντ, και κάποιες συχνά επαναλαμβα- νόμενες εκφράσεις, όπως «φίνα» και «μεγάλε» Με τον καιρό ανακάλυψα ότι η περιορισμένη ζωή του στις Ηνωμένες Πολι­ τείες διέφερε από τη μεταγενέστερη, διότι στην ουσία εξέφρα- ζε τις προσπάθειές του να πετύχει με την αξία του, σκοπό τον οποίο αξιοποίησε σε ό,τι έκανε ο ίδιος και σε ό,τι έβαλε τους άλλους, προπάντων εμένα, να κάνουν Διατεινόταν πάντοτε ότι η Αμερική ήταν η πατρίδα του, και στις σθεναρές διαφωνίες μας σχετικά με το Βιετνάμ προσέφευγε στο βολικό «Σωστή, λάθος, είναι η πατρίδα μου» Ποτέ όμως δεν συνάντησα ούτε άκουσα για φίλους ή γνωριμίες από εκείνη την εποχή· υπήρχε μια μικρούτσικη φωτογραφία του Γουαντία σε μια κατασκήνω- ση της ΧΑΝ και λιγοστές λακωνικές, διόλου κατατοπιστικές